GEDICHTEN [sommige gejat]
Eenzaam en alleen, vier muren om me heen.
Een traan welt op, en vult mijn ogen.
Een traan valt op de grond, in eenzaamheid en stilte.
Een snik die volgt, en de traan spat uiteen.
In eenzaamheid, en stilte, slijt ik al mijn verdriet.
Het zit diep van binnen, gesloten in mijn hart.
Diep in mijn hart, daar zit het verborgen
Ooit zal het minder zijn, wie weet gaat het over.
Maar een ding is zeker, door een glimlach, of een lief gebaar.
Is mijn verdriet even weg, voor heel even maar.
lopend in de regen
niemand ziet mijn tranen
lopend in de wind
alle gevoelens waaien uit
lopend in het donker
waar niemand mijn emotie ziet
lopend naar een nieuw begin
waar ik opnieuw kan beginnen
zonder verdriet...
Ik kon het niet meer aan
het werk wat ik moest doen
stemmen kwamen in mijn hoofd
ik werd van de werkelijkheid beroofd
tranen begonnen daar te stromen
ik moet naar huis toe
ik kan hier niet meer zijn
met al mijn tranen
waarom gaat het weer fout
ik was zo lekker bezig
maar de stemmen werden heftig
waardoor ik het niet meer kon
Ik voel me moe en leeg van binnen
er zit zoveel verdriet diep in mij
weet niet meer waar ik moet beginnen.
Al het kwade heeft zich op mijn gericht
en voor de buitenwereld wil ik sterk lijken
vandaar dat lachende masker op mijn gezicht
Maar diep van binnen ga ik helemaal kapot
kan ik alleen nog maar schreeuwen en huilen
en draai ik mijn wereld volkomen op slot
Niemand weet hoe ik me werkelijk voel
hoeveel ik mijn mannetje faried soms mis
en wat ik met mijn warme tranen bedoel
Ik loop in het bos
zie een omgezaagde boom
ik denk: nu ben jij de klos
Zachtjes kniel ik bij je neer,
raak je aan, tel je ringen en kijk naar je kleur.
Jammer dat je nu niet meer verder mag groeien
Volwassen worden, en verder opbloeien
een zijn met de andere bomen-maatjes om je heen.
Ik weet precies hoe jij je voelt mijn boom, zo eenzaam en zo alleen.
..
Dreamworld, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende