*gedichtjes*

ik zie een meisje
een meisje met verdriet
ik vraag aan haar waarom
maar de spiegel antwoord niet

vaarwel
het is nacht
met een stuk glas in me polsen
het laaste wat ik dacht
ik hou van jullie
vaarwel

Twee armen om je heen.
Een teken van liefde,
Een teken van vriendschap,
Een teken dat er iemand is die van je houd.
Dat gevoel is onbetaalbaar,
voor sommige mensen niet eens haalbaar.
Mensen zonder dit gevoel,
hebben in het leven geen enkel doel.

Het meisje in de spiegel
Kijkt me lachend aan
Vraag me af waarom opeens?
Wat is hier vooraf gegaan?
Bloed druipt langs haar armen
Zie het terug in het bloed
Tranen glijden langzaam weg
Naar een herinnering die ik niet vermoed
Huilend stond zij voor de spiegel
Kon haar reflectie niet meer aan
Zij was toch ooit dat blije meisje
Niet dat ding wat ik nu zag staan?
Kruipend in een hoekje
Haar ogen bleven straks gericht
Op dat lelijke ding dat wat maar terug bleef staren
Een meisje, met een betraand gezicht
Opende haar ziel voor de spiegel
Zag littekens vol met pijn
Verloren leven, haat en tranen
Iemand die ze nooit wou zijn
Kerfde haar lichaam open
Was toen pas blij met wat ze zag
Durfde naar zichzelf te lachen
“jij bent het meisje dat ik mag”
Ligt nu op de grond heel zachtjes
Te mompelen over iets van dood
Blij met wat ze gevonden heeft
Het mes wat haar de uitweg bood.

Een kras..
2 krassen
op mijn arm
een kras
2 krassen
door mijn pols
ik ga sneller en sneller,
ik geef een gil
en opeens is het donker en stil.

Ik zie de pijn in haar Ogen
Haar leven stort in
Ze vraagt ziChzelf af
Wat heeft het allemaal nog voor Sinn
Het wordt haar allemaal Te veel
Ze kan het niet meer verwerken
De pijn zit van binnen
Aan de buitenwereld laat Ze het niet merken
De pijn wordt te Groot
Ze kan het niet meer aan
Ze is er alleen voor Komen te staan
Wanneer Ze het moeilijk heeft
Wil ik drr voor haar Zijn
Als ze het niet meer aan Kan
en ze voelt Zich klein
Maar hOe komt het toch
Dat ik haar niet bereik
En dan pas besef ik het
Het is een spiegel waar ik in kijk