gedigtje Henk Wieringa
gedicht na aanlijding van het overlijden van Henk Wieringa
Dit gedicht is geschreven in de ogen van Eline, Esme, Illja
Ik kan het niet geloven
alles gaat aan me voorbij
je bent nu hierboven
je bent weg, jij
Ik mis je zo erg, papa
Ik hou zo veel van jou
En ik vind het ook zo erg voor mama
ik huil heel erg, terwijl ik mijn handen vouw
Je blijft voor altijd in mijn hart
je blijft daar altijd in
mijn leven is helemaal zwart
ik heb helemaal nergens zin meer in
het was zo plotseling
zo eensklaps
toen je weg ging
toen je weg ging, lieve paps
Hoe moet ik nou verder gaan
zonder jou, lieve pap
ik blijf niet stevig in mn schoenen staan
het is zo'n grote klap!
Ik zal je altijd in mn hart en gedachten dragen
ik wil je daar nooit meer kwijt
alle jare, minuten, uren, dagen
alle secondes van de tijd.
mirr, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende