Geen witte kerst, maar toch een beetje

Toch nog een beetje witte kerst gehad. Ben gister met Dennis, Sas, René en Stefan wezen skiën in Den Haag. Was heeeeel moeilijk. Ik heb het echt zwaar onderschat. Ik moet nog veel leren wil ik een keer goed op wintersport gaan. Maarja, alle begin is moeilijk. Mijn laatste afdaling ging wel erg hard. Ik ging ook erg hard op mn bek. Maar gelukkig kon ik er ook erg hard om lachen. Tja, het was moeilijk, maar wel heel leuk en gezellig. 's Avonds heerlijk gegeten. Even niet aan lijnen gedacht, me gewoon lekker volgepropt. Vanavond nog een feest en vanaf morgen weer streng op dieet.

Eerste kerstdag was ook leuk. Overdag lekker naar mn tante, waar ook mn oma kwam. Het gaat heel slecht met haar, maar nog steeds klaarde haar gezicht weer op toen ze me zag. Eerst nog een beetje stilletjes, maar toen ik ff bij dr kwam zitten begon ze alweer grapjes te maken. Als ik naar haar kijk, voel ik me heel dubbel. Ze is zo mager en kan zo zielig kijken, dat doet echt veel pijn. Maar wanneer ze lacht en met die stralende ogen naar me kijkt, voel ik alleen maar een hoop liefde. Dat lieve koppie van dr, met die korte haartjes. Het was een mooie kerst. Haar laatste, maar wel een mooie. Er waren binnen de familie wat staatsloten uitgewisseld, onder het mom van kerstkado (vind het persoonlijk een erg leuk kado) en toen zei mn oma ook: "Ik hoop dat jullie allemaal dik in de prijzen vallen, dat ik dat nog mag meemaken!" De wil om er op 1 januari 2005 nog te zijn, is er dus. Gelukkig, ik dacht even dat ze de moed opgegeven zou hebben na de kerst, maar ze wil dus nog eventjes. Niet te lang meer, dat weet ik. Ze heeft pijn en is moe, maar die 5 dagen, die wil ze nog. Gelukkig maar...