gefrustreerd

oh oh oh.
Jongens, ha bestonden ze soms maar niet. Ze maken je toch alleen maar gek...
Gisteravond ging ik weer werken, hij was er ook. hij zat tegen over me bij het eten en ik werd er helemaal zenuwachtig van, daarna kwam hij naast me zitten. ik zei helemaal niks meer ik sloeg helemaal dicht. Er was niet heel veel te doen want op zondag avond komen niet veel mensen eten. Toen werd er aan mij gevraagd of ik hem wilde helpen met het schoonmaken van een deel van het restaurant. Daar stonden we dan, samen de tafels schoon te maken en de vloer te boenen. Wat moest ik zeggen? Ik wist het echt niet, een goed gesprek kwam er dus ook niet uit, en dan steeds van de awkward stiltes. Later werden we allebei iets losser en gingen we elkaar een beetje pesten met de bezem. Hij keek steeds naar me met die grote mooie blauw ogen van hem en ik kreeg helemaal een warm gevoel. Rond 11 uur zaten we met heel de groep nog wat te drinken en te roken. Weer ging hij tegen over me zitten, heel de tijd naar me kijken en lachen. Ik sla dan dicht, wat moet ik zeggen? ik word altijd bang dat ik het verpest voor mezelf omdat ik iets heel doms zeg.. Ik ben dan zo stil, maar ik ben normaal helemaal niet stil..
Toen ik naar huis ging miste ik hem al toen hij niet meer in mijn gezichtsveld was, ik werd helemaal gek en het enige wat ik wilde was bij hem zijn. Ik wil met hem praten, wat hij nou eigenlijk wil want hier word ik helemaal gek van. Als ik hem naar zijn gevoel vraag dan negeert hij me en doet hij weer alsof ik niet besta. Hij kan niet over zijn gevoel praten maar waarom doet hij dan zo naar mij? Als hij me niet wil dan moet hij niet zo naar me doen. Ik word helemaal gek, ik ben zo gefrustreerd door heel veel dingen. Ik heb de laatste tijd daardoor Woede aanvallen.. Dit moet echt stoppen maar ik wil hem niet kwijt.
04 feb 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Lovecrash
Lovecrash, vrouw, 27 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende