geld of liefde?

Zo, weer even tijd gevonden om mijn verhaal op te schrijven.

Op dit moment ben ik werkloos, mijn jaarcontract is niet verlengd. Bedrijfseconomische redenen, zeiden ze. Maar ik weet wel beter. De secretaresse van mijn baas durfde zelfs te vragen aan mij of ik achteraf geen spijt heb van mijn zwangerschap omdat het contract niet verlengd werd. Waar ze het lef vandaan haalt.

Maar nu verkeren wij in het land van de papieren en uitkering-aanvragen. Echt, Nederland is een en al papierland. Voordat je eindelijk iets aan kunt vragen ben je al een maand verder. Vandaag is eindelijk de WW aangevraagd. Betekend dat het geld pas over ongeveer 8 weken op de bank wordt gestort. En dan moet je ook niet vragen hoeveel. 700 euro elke maand. Daar kan een alleenstaande nog geen eens van leven. Dus weer naar de gemeente, aanvullende bijstand aanvragen. Inmiddels kan ik zelf gaan werken bij al die instanties. Alle regeltjes en wetjes zijn mij inmiddels bekend. En het grappige van alles vind ik dat ik op dit moment verplicht ben om te solliciteren!!! Begrijp me niet verkeerd. Ik wil werken, zelf mijn eigen geld verdienen en niet afhankelijk te zijn van de overheid. Maar zeg nou zelf, ben 7 maanden zwanger!!! Geen enkele bedrijf dat mij op dit moment aanneemt.

Dus....8 weken wachten op geld. Ik heb nog 5 euro in mijn portemonnee, daar moeten we het 8 weken mee doen en de koelkast raakt zo langzamerhand ook leeg en ik hoop (mag het eigenlijk niet zeggen), dat de baby nog even op zich laat wachten, want nog niet alles is gekocht. Flesjes, dekbed, dekentjes, kleding ed. moet allemaal nog gekocht worden. Tja....de euro....de verkeerdste beslissing van de overheid sinds eeuwen. Ik ben van mening dat niemand er baat bij heeft gehad. Nederland verkeerd in een recessie en het wordt alleen nog maar erger, neem dat maar van mij aan.

Ik vind het heel vervelend voor mijn man. Mijn man is sinds 2 jaar in Nederland, wil heel graag werken. (ze zeggen wel eens dat al die buitenlanders naar Nederland komen om te profiteren van de overheid), tot die groep behoort mijn man absoluut niet. Hij wil dolgraag werken, maar geen enkel uitzendbureau wil hem inschrijven!!! De economie is slecht, zeggen ze, bedrijven gaan steeds hogere eisen stellen. Dus iemand die de Nederlandse taal niet voor 100 % beheerst maakt op de arbeidsmarkt een hele kleine kans. Dus....hij zit ook thuis. Zich te vervelen.

Van het weekend was hij dronken. We hebben het er nog over gehad. Maar zo langzamerhand begrijp ik dat het voor hem een soort uitlaatklep was. Even alle stress opzij zetten. Even niet denken aan de verveling en de heimwee naar zijn eigen land. Even geen geldproblemen aan zijn hoofd. Ik begrijp hem en voel me schuldig. Ik heb hem tenslotte hier naar Nederland gehaald. Ik heb hem weggehaald uit zijn geboorteland.

Ach, laten we positief blijven denken. Geld is zeker niet belangrijk. Mijn man en ik zijn gelukkig met zijn tweeen en hebben genoeg aan elkaar. En zeker als straks de kleine er is. Een kroon op onze liefde. En zeg nou zelf. Wat is belangrijker geld of liefde???