Straal bezopen!

Gisteren was er een braderie bij ons in de stad. Gezellig vind ik dat altijd. Langs alle kramen struinen, op zoek naar dat ene dat je al een tijdje zoekt. Mijn man moest werken en mijn vriendinnen ook. Tja, da's een nadeel van werkloos worden. Overdag is er niemand te bereiken.

Sinds een week heb ik weer contact met mijn toenmalige 'beste' vriendin. We hebben door ruzie een jaar niet met elkaar gesproken. Afgelopen zondag heb ik de knoop doorgehakt en ben ik bij haar op de koffie gegaan. (Had ik veel eerder moeten doen). Het was keigezellig.

Maar dit even tussenzijde. Ik verveelde me gisteren dus dood, ik wilde naar de braderie maar in je eentje is het niks aan. Ik wilde het contact met mijn 'beste' vriendin weer langzaam opbouwen. Maar door de verveling ben ik toch nog even bij haar aangewipt. Zij moest later ook werken, in het zelfde café als mijn man. Dusse.... toch maar even alleen over de braderie gelopen.

's Avonds was er in de stad een groot feest en alle kroegen deden mee. Ik had me er de hele dag al op verheugd. Ik wilde naar het café waar mijn man moest werken. Toch een beetje uit. Ik had mezelf mooi gemaakt (voor zover dat kan, want ik voel me met al die extra kilo's en die dikke buik net een olifant), en op naar het café. Mijn man nam dat niet in dank af en na een uurtje moest ik weer naar huis. Zwangere vrouwen horen niet uit te gaan, zei hij en hij moest werken. Waren zijn redenen. Eigenlijk kwam het doordat ik aandacht kreeg van andere mannen en de jaloezie bij mijn man parten speelden. Ok, als luisterende en lieftallige vrouw ben ik naar huis gegaan. Mijn man kwam rond een uurtje of 12 even thuis. Hij had even pauze en moest daarna weer werken. Prima!
Ik ben mijn bed ingedoken, vertrouwende dat mijn man moest werken. Ik verwachte hem ongeveer rond een uurtje of 2 thuis, maar wat bleek....
hij kwam straalbezopen thuis om half 4!!!

Ik was woedend. Ik heb vanaf dat moment geen oog meer dichtgedaan. Gewoon omdat ik kwaad was. Maar ik voelde me ook super klote. Ik vertrouwde hem dat hij moest werken. Maar ondertussen gaat hij gewoon plezier maken en zelf met vrienden op stap, terwijl zijn zwangere vrouw wacht totdat haar man thuis komt. Sorry hoor, maar dat gaat er bij mij niet in. Dat ik zwanger ben betekent niet dat ik geen plezier mag maken en dat ik de hele dag thuis moet blijven. Ik heb flink gescholden op hem en zei tegen hem dat hij nu moest slapen en dat we morgen verder zouden praten.

Nou, in tussen is het nu al morgen. En veel gepraat hebben we niet echt. Toen ik erover wilde beginnen, zei hij alleen maar dat hij niet meer zoveel zou drinken en dat ik mijn mond moest houden. Leuke belofte, maar die had hij vorige week ook gedaan. Hij wordt nota bene vader over 2 maanden, maar hij gedraagt zich als een kind!!!

Tja, je relatie en de situatie veranderen als er een kindje op komst is. Maar ik laat me niet in een hoekje stoppen. Hier is hij nog lang niet klaar mee!!!

WORDT VERVOLGD