Gistermiddag in de supermarkt de 37lentes tegen het lijf gelopen.
Was gelijk van slag, toen ik haar glimlach op haar gezicht ontdekte.
Heb op het gedicht "Winters verlangen" op het kerstkaartje
geschreven dat ik haar heb gestuurd.
Haar zoontje kwam gelijk naar me toe om me te begroeten.
En ze vroeg me hoe ik de Kerst was door gekomen?
(had moeten zeggen slecht, om dat het niet met jou was)
Maar heb gezegt met familie, en dat ik achteraf spijt had
omdat ik te veel vlees had gegeten.
Waarop ze zei dat ik weer een heel jaar had om het goed te maken.
Weet niet hoe ze het doet,
maar elke keer als ik haar zie,
staat mijn wereld even stil, ben ik volledig van slag
loop ik helemaal vol,
en ben ik uren aangenaam verdoofd.