voordat ik mijn hondje kreeg,
had ik een droom, dat hij vleugeltjes kreeg en weg vloog, de lucht in.
we wouden hem vangen, tegenhouden maar het lukte niet hij was te ver, te snel.
na een paar maanden ging mijn hondje dood.
sinds dien, sinds ik daar over na ben gaan denken, denk ik dat er iets is.
dat het leven op een een of andere manier al een beetje vast staat.
we kunnen het niet tegen houden.
ik heb er een mooi boek over gelezen; deadline, het gaat over een meisje die ziet wanneer mensen dood gaan, ook als ze de mensen probeert tegen te houden, gaan ze wel op een andere manier dood, het staat al vast.
het klinkt heel eng, maar het is echt een goed boek.
liefs, liefje.