Geluk als God
Geluk is de God van de atheïsten. Eindelijk heb ik het licht gezien: Geluk bestaat niet.
Religie is voor mij een verzinsel om mensen onder de duim te houden. Met een wereldbol vol kroelende individuen is een enige controle gewenst. De neuzen moeten dezelfde kant op staan om tot een soort van rust te komen. Chaos van zelfdenkenden en zin-zoekende homo sapiëns is ongewenst op deze aarde.
Dus wie hebben we om ons in het gareel te houden? Allah, Amor, Brahma, Zeus, Shiva en God weet wie nog meer. En voor wie niet dagelijks naar boven kijkt en een van bovengenoemde namen aanbidt, is er Geluk. Het grappige van Geluk is, is dat het verschillende vormen kent. Geluk, gelukkig, gelukkiger, gelukkist, ongeluk, ongelukkig, enz.
Geluk houdt al onze neuzen dezelfde kant op. Het houdt ons in het gareel. Geluk schept orde in de chaos van zelfdenkenden en zin-zoekende homo sapiëns. We willen allemaal één ding, we zoeken één ding en daar zijn we het roerend over eens: Geluk. Maar wat houdt dit begrip dan in? Wat betekent onze God? Wie is dat dan, Geluk?
Op deze vragen heb ik geen antwoord. Op deze vragen heb jij ook geen antwoord. Niemand weet wat geluk is. Wij streven met zijn allen iets na waarvan niemand weet wat het is. Met zijn allen lopen wij naar een onbekend doel en sporen elkaar aan harder naar dit onbekende te lopen. Alles wat wij doen en hoe wij ons leven hebben ingericht is gericht op iets waar niemand van weet wat het is. Wij streven net als in de Middeleeuwen naar een beter hiernamaals. Een hemel waar al de daden van het heden worden beloond.
Ik ga mijn religie loslaten. Wat gebeurt er als ik de God van het gelukkig-zijn loslaat?
Religie is voor mij een verzinsel om mensen onder de duim te houden. Met een wereldbol vol kroelende individuen is een enige controle gewenst. De neuzen moeten dezelfde kant op staan om tot een soort van rust te komen. Chaos van zelfdenkenden en zin-zoekende homo sapiëns is ongewenst op deze aarde.
Dus wie hebben we om ons in het gareel te houden? Allah, Amor, Brahma, Zeus, Shiva en God weet wie nog meer. En voor wie niet dagelijks naar boven kijkt en een van bovengenoemde namen aanbidt, is er Geluk. Het grappige van Geluk is, is dat het verschillende vormen kent. Geluk, gelukkig, gelukkiger, gelukkist, ongeluk, ongelukkig, enz.
Geluk houdt al onze neuzen dezelfde kant op. Het houdt ons in het gareel. Geluk schept orde in de chaos van zelfdenkenden en zin-zoekende homo sapiëns. We willen allemaal één ding, we zoeken één ding en daar zijn we het roerend over eens: Geluk. Maar wat houdt dit begrip dan in? Wat betekent onze God? Wie is dat dan, Geluk?
Op deze vragen heb ik geen antwoord. Op deze vragen heb jij ook geen antwoord. Niemand weet wat geluk is. Wij streven met zijn allen iets na waarvan niemand weet wat het is. Met zijn allen lopen wij naar een onbekend doel en sporen elkaar aan harder naar dit onbekende te lopen. Alles wat wij doen en hoe wij ons leven hebben ingericht is gericht op iets waar niemand van weet wat het is. Wij streven net als in de Middeleeuwen naar een beter hiernamaals. Een hemel waar al de daden van het heden worden beloond.
Ik ga mijn religie loslaten. Wat gebeurt er als ik de God van het gelukkig-zijn loslaat?
10 sep 2014
- meld ongepast verhaal
-
Irfaan2 (opgeheven op 28-10-2014)
donderdag 11 september 2014 10:37
Allah houdt ons niet in het gareel.
Als hij dat wilde, had hij ons anders gecreerd.
Dat is de vrijheid van de wil die in de creatie van de mens zit.
Neen. Allah heeft voor ons gewild
dat wij onszelf in het gareel kunnen houden.
Omdat Allah weet,
in de creatie van de mens zit o.a
hoogmoed
jaloezie
lust
hebzucht
woede
luiheid
vraatzucht etc etc.
Om deze eigenschappen te beheersen zijn er
boodschappers en regels gezonden: religies.
En dat wilt niet zeggen dat je niet mag genieten van het leven!
Neen. Dat staat letterlijk geschreven in de Quran-sharief,
ga en geniet van de wereld, maar kom terug om Allah te herdenken.
Maar de mens is maar mens en na een generatie
verwateren, verloedert de eens goed geinformeerde samenleving
en vervalt het weer in z'n eigen koppigheid.
Geloof is niks anders dan overgave.
Mensen die compleet slaafs zijn aan andere mensen
begrijpen wat voor geborgenheid, zekerheid, rust etc dat geeft.
Zo zijn gelovigen ook slaven, maar niet van mensen
zij zijn slaven van Allah.
Omdat de geborgenheid van Allah, de enige soort is
die voor eeuwig duurt.
Althans, dat geloof ik, dat wil ik.
Want de mens is zo wispelturig en onbetrouwbaar.
Dus probeer ik me over te geven aan Allah.
Omdat ik net als andere gelovigen weldegelijk weten waar we naartoe willen.
het Paradijs.
En moet ik me goed gedragen.
Pas als ik dood ben weet ik of ik het goed heb gedaan of niet.
MAar ik weet nu al, ik heb geen spijt van die keuze, of dit leven.
Zelfs alle slechte momenten in het leven, kan ik begrijpen
en had moeten gebeuren om hier te staan.
Haiz.. religies zijn niet stom, mensen zijn niet stom,
Er zit iets in waar je iets van kunt leren.
Als je het geluk noemt, betekent dat dan dat je jezelf als almachtige beschouwd?
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 jun 2014 dan ook maar een lijstje
- O 23 jun 2014 gvd.
- O 18 jun 2014 zo dus
- O 18 jun 2014 alcohol ( 4 )
- O 14 jun 2014 uitvaart eye-opener ( 1 )
- O 09 jun 2014 lekker weertje
- O 04 jun 2014 (on)geluk ( 3 )
- O 02 jun 2014 verslavingsladder
- O 27 apr 2014 even voorstellen ( 1 )