Geluk met een donker randje

Lief dagboek,

toeval bestaat niet, lijkt het. Toen ik vanochtend schreef dat mijn dag oké begon, dat ik me oké voelde en dat ik dacht de wereld aan te kunnen had ik nooit durven dromen dat de dag zo mooi zou verlopen. Niet alleen heb ik best veel voor mijn studie voor elkaar gekregen (ik ben er nog niet, maar kan er rustig onder blijven. Dat scheelt al enorm!), ook heb ik gezellig met mensen gegeten, dingen geregeld die ik moest regelen en leuke berichtjes gehad van mensen die belangrijk moeten zijn.

Dit hele gebeuren op zich is al miraculeus voor een dag uit mijn leven. Vaak gaan dingen niet zo goed, maar het werd nog mooier... Zonder het ook maar enigszins te verwachten ontving ik een mailtje met fantastisch nieuws. Helaas mag ik het voorlopig onder geen beding met de wereld delen, maar reken maar dat ik even licht in mijn hoofd werd van blijdschap. Het was super en ook een groot compliment.

Nou hangt dit gelukje qua datum, zoals altijd alles op één dag gepland lijkt te zijn, wel samen met wat andere dingetjes. In eerste instantie had ik namelijk het plan op dezelfde datum een weekend weg te zijn. Dit was nog niet geboekt en nog niet helemaal zeker (in verband met geld en stress), maar mij kennende had ik het uiteindelijk wel doorgezet, mits dit er niet tussen gekomen was natuurlijk. (Ook zoiets, normaal boek ik dingetjes direct als ze mijn hoofd binnen schieten, ik kan het gewoon niet laten, maar dit keer heb ik ook dat nog even gelaten. Hoe had het beter uit kunnen komen?). Dat is niet erg, een weekendje weg komt een ander keer wel weer, maar...

... wat het vervelend maakt is de reactie van een vriendinnetje, dat ik genoeg vertrouw om het wel aan te vertellen. Naast mijn hypothetische weekendje weg is er op diezelfde dag ook een concert (waarvoor kaartjes aan de deur kopen ook mogelijk is), namelijk. Zij had gevraagd of ik meeging, waarop ik geantwoord had dat dat waarschijnlijk niet het geval zou zijn, in verband met dat weekendje weg. Wel heb ik toen gezegd dat ik mee zou gaan als het weekendje uiteindelijk niet door zou gaan.

Nu is de kans groot dat ik, ondanks dat ik niet het land uit ben, toch het concert niet ga redden (al is de kans groter dan als ik wel weg was geweest natuurlijk, want dan had het sowieso niet gegaan). Het vriendinnetje in kwestie, die ik vanaf hier maar Lieke zal noemen, reageerde wat mij betreft nogal vervelend op het nieuws dat ik haar bracht. Eigenlijk reageerde ze heel kortaf en als ze reageerde ging het over zichzelf, dat ze iemand moest hebben om mee naar dat concert te gaan en ondanks dat ze weinig zij merkte ik dat ze geïrriteerd was.

Nou snap ik dat ik in eerste instantie gezegd had dat ik mee zou gaan als ik niet het weekend weg was, dus ik snap ook dat het een beetje lullig voelt dat ik thuis blijf en het toch waarschijnlijk niet ga redden om mee te gaan. Aan de andere kant, is dat gek? Het is lastig dat ik het niet openbaar mag maken, maar een vergelijkbare situatie zou zijn dat ik een sollicitatiegesprek voor mijn droomjob zou hebben aangeboden gekregen en dat dat van het bedrijf uit absoluut niet op een andere datum zou kunnen. Dit geldt voor de baan waar je echt altijd alleen maar van hebt weg kunnen dromen zonder ooit te verwachten dat de kans om ernaar te sollicteren er ook ooit maar realiteit zou kunnen worden. Natuurlijk blijf je daar een weekend voor thuis, toch? En natuurlijk is het ook niet zo gek dat ik dat verkies boven meegaan naar een concert, ook al had ik eigenlijk gezegd dat ik mee zou gaan als ik in het land was, toch? En als dit niet was voorgevallen, dan had ik sowieso ook niet meegekund, want dan was ik dus helemaal niet thuis geweest. Het is niet eens dat ik iets afgezegd heb, ik heb alleen gezegd dat ik niet kan, door een andere reden dan waardoor ik in eerste instantie niet kon, maar wel iets waar ik dolgelukkig van word.

Enerzijds snap ik wel een klein beetje dat het voor haar voelt alsof ze op de laatste plek komt (wat absoluut niet zo is, maar dit is gewoon een buitenkansje), aan de andere kant voel ik me best naar dat zij zo negatief reageert op iets waarover ik eigenlijk dolgraag mijn enthousiasme met iemand wil delen, maar niet alleen het enthousiasme ontbrak, ook kon er geen gefeliciteerd van af. Dat vind ik jammer. Ben ik nou onredelijk omdat ik zo denk? En is het de moeite waard (of überhaupt ethisch) om tegen haar te zeggen dat ik haar reactie niet zo leuk vind, of is het verstandiger om het maar gewoon te vergeten en het er niet meer over te hebben?

Agh ik weet het niet, maar dit soort situaties komen met Lieke helaas vaker voor, ondanks dat ze verder een schatje is. Soms heb ik een beetje het idee dat Lieke alleen maar aan Lieke denkt, of ben ik het die ik in deze siuatie fout zit en dus egoïstisch is?

Liefs,

Marit

14 apr 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van rosannemarit
rosannemarit, vrouw, 32 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende