Genieten

Mijn nieuwe leven met doelen vind ik lastig. Enerzijds geven doelen mij het gevoel dat ik nuttig bezig ben en anderzijds vind ik het verschrikkelijk vermoeiend. Al die doelen - en dan met name de uitkomsten - zijn nog zo ver weg. Langzaam besef ik dat elke dag naar het doel eigenlijk een overwinning op zich is, maar het blijft wennen. Juist om meer grip te krijgen op wat ik denk en voel, wil ik schrijven. Vaak voelt het leven namelijk aan als een aaneenschakeling van vage, losstaande feiten. Ik wil invloed hebben op mijn leven. Zelfs zoveel invloed, dat ik het liefst op elk gebied de touwtjes in handen heb. Steeds vaker merk ik echter dat dit niet kan en dat ik het misschien ook helemaal niet moet willen. In mijn hoofd plan ik het liefst mijn leven vooruit, terwijl er in de tussentijd zoveel dingen kunnen gebeuren die roet in het eten gooien of gewoon een ander licht op de zaak werpen. Ik zal me dus ook moeten blijven inprenten dat vandaag en het nu tellen. Vandaag kan ik beginnen met veranderen. Zo zijn er veel wensen die ik al jaren heb: afvallen, goede cijfers halen, uit huis gaan, een relatie en nog wel meer. Soms doet het best pijn om te zien dat die lijst, in al die jaren, feitelijk niet is veranderd. Ik blijf de lat steeds hoger leggen, maar durf daarom de uitdagingen ook niet aan te gaan.

Om die reden zal ik mijn doelen misschien ook moeten bijstellen. Concreter, beter te behappen. Het leven is nu en genieten vind ik één van de belangrijkste peilers. Ik lees boeken en kijk films over terminaal zieken, die zonder meer lijken te leven in het nu. Misschien zoek ik het onbewust op, dat gebrek aan tijd, om mezelf er aan te herinneren dat dit te allen tijde ook voor mij kan gelden. Het is voor iedereen onzeker hoe het leven loopt en leven in de toekomst doet het leven nu teniet. Telkens als ik een dergelijk boek lees, voel ik de drang om te leven. Niet zomaar bestaan, maar echt te leven. Bewust genieten van kleine dingen, mijn gevoel durven volgen en mezelf ten volle te accepteren. En tegelijkertijd voel ik me enorm schuldig dat ik een dergelijk verhaal nodig heb om dat te erkennen.

Ik ga het proberen. Nu.