Vervol van mijn andere verhalen.... Steeds komen de tranen weer naar boven,
ik kan er gewoon moeilijk mee om gaan. Zaterdag en gister lekker staan feesten
met al m'n vriendinnen, waarvan die ene vriendin er ook bij zit. Ik weet me
geen houding te geven, ik kijk anders naar haar, ik vind het zo verdomd moeilijk...
Ik wil het niet geloven!
Na het uitgaan nog even met een paar vriendinnen over gesproken. Me tranen
stroomde over m'n wangen toen ik alleen naar huis verder fietste. Ik kreeg iets later een
sms, of ik behoefte had aan een gesprek. Ja natuurlijk, ik zat er weer helemaal doorheen..
Even uitgehuilt bij een vriendin van me, het gaat zo veel slechter met die vriendin dan
ik heb gedacht.. Die meiden spraken over zelfmoord en andere toestanden.
Ze laat haar gevoel niet tonen, ze kan haar gevoel niet tonen. Het is alsof ze een moord
kan plegen en de volgende dag verder kan zonder dat er iets gebeurd zo kunnen zijn. Zo eng...
Mijn vriendinnen hebben heel vaak geopperd en geprobeerd om haar hulp te laten zoeken,
en geven nog steeds hints.. Maar m'n vriendin wilt het niet onder ogen zien..
Ik moet een gesprek met haar aangaan aangezien ik toch 2 weken met haar op vakantie ga,
en ik haar niet kwijt wil als vriendin maar haar juist wil helpen. Misschien met mijn achtergrond
en ja ik noem het maar psychologische kennis dat ik haar wat kan helpen,
als ze er voor open staat.. Misschien kan ze (zoals ze bij mn andere vriendin 200 euro gejat
heeft, en glashard heeft gelogen) wel ook voor mijn ogen kneiterhard liegen, en dat het
allemaal niet waar is.. Alles hangt af van háár reactie..
Maar ik ga haar zeker en zekeerrrrr niet onderuit halen. Ik wil dat je dit in een vriendschap
moet kunnen bespreken, en dat ik deze band die ik met haar heb, niet zomaar kwijt wil
en dat ik hier echt voor wil vechten!! Maar, er moet dan natuurlijk aan gewerkt worden..
Ik ga me de komende dagen maar bezig houden hoe ik een gesprek met haar wil aangaan,
en op welk goed moment dat kan, als die komt...
Ik vind het gewoon heel, heel, heel erg voor mijn vriendin.. Ik word er steeds weer zo emotioneel door,
het volgende wat ik moet verwerken...
Ik hoop zo dat dit goed komt... Dat ze misschien wel naar mij wilt luisteren,
en dat ik haar op bepaalde situaties goed kan begrijpen....