tranende ogen
ja tot huilens aan toe
bij de gesprekken die ik soms voer
bij de schoonheid in de ellende die ik aan hoor
ellende?
nee het leven
ik kan niet zonder de gesprekken
omdat ik dan pas voel
wat ik met mijn lompe gedachtes
bedacht
ik haat mezelf
en spreek met mijn verre slachtoffers
nee ze hadden nooit gehoeven
mijn waanzin heeft dat gemaakt
ik doe boete
in het helpen van hen
zij die niet weten
dat ik zo vreselijk ben
en ik tracht mijn zondes zo te zuiveren
het bloed van mijn lijf te wassen
maar ik twijfel
als ik me door hun pijn kan laten verrassen
wat heb ik gedaan
wat ben ik voor monster
ik word bedankt
voor dat wat zij niet weten
ik voel me zoo in en in slecht
en net als zo vele
verdien ik de lof niet
zijn mijn tranen dan oprecht verdriet
straks ga ik slapen
niet wetend welke gruwelijke dingen ik ga doen
welke openbaringen ik weer zal zien
welk bloed ik weer vergiet
en niemand die gelooft
en niemand die het weet
als ik weer in angst droom
en baad in een bed vol zweet
het spijt mij zo
dat ik dit doe
niet het helpen
maar mijn gruwelijke denken
ik luister
en huil
omdat ik weet
waar ik me verschuil