Gevangen in een ver land {gedicht}
Ik lig hier dan in een hoekje een beetje stro als bed.
Elke dag hoop, en een nieuw gebed.
Word er naar geluistert, word het gehoord?
Die kleine ruimte zo word je pas echt gestoort.
Achter de tralies, voelt het hier niet als mijn vrijheid.
Je maakt hier geen vrienden, alleen maar onafhakelijkheid.
Eten een klein beetje water met brood.
Zie je het dan niet? Ik lijd pijn, ik ga dood.
Leertje, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende