Ik heb gevochten.
Vorige week woensdag.
Ik was met vriendlief naar Wageningen.
Op een gegeven moment moest ik naar het toilet.
Toen ik in de rij stond kwamen er 3 barbiepopjes achter me staan.
Op een gegeven moment kijk ik een beetje rond, en dus ook naar de poederbekjes.
Ik kijk weer voor me en hoor 1 van hen zeggen : "Die zit ook alweer te kijken."
Ik draaide me om en snauwde : "Laat mij lekker kijken!"
Normaal zou ik dat al niet eens doen, normaal negeer ik het.
Maar nu dus niet xD.
Zegt ze : "Ik had het niet tegen jou, dus kijk voor je"
Maar ik laat me niet vertellen wat ik wel en niet moet doen.
Dus toen begon ik al te bekvechten.
Ze zei dat ik een lelijk spook was, waarop ik zei "Wat moet ik dan, die plamuur van jou gebruiken?
Waarop ze antwoordde "Ja, dat zou je eigenlijk wel eens moeten doen."
Waarop ik weer zei : "Waarom zou ik, bij jou heeft het ook geen effect."
Tussendoor begonnen barbiepopje 2 en 3 zich er ook af en toe mee te bemoeien.
Maar ik zei dat ik niks met hen te maken had en hun zich er buiten moesten houden.
Op een gegeven moment vroeg het drelletje waarom ik zo zat te kijken, vond ik haar soms mooi ofzo?
Ik zei : "Misschien val ik wel op vrouwen."
Oja, ze zei ook "Ik zeg het nog één keer, kijk voor je." Waarbij ze haar vingertje op stak.
Toen maakte ik een gebaar (ik ging recht staan en draaide met mijn vinger, beetje lastig uit te leggen. Wat zei deed, deed ik overdreven) en vroeg : "Wat anders?"
"Nou ehh... niks"
Ik kon eindelijk naar de wc.
Ik waste mijn handen en toen ik klaar was wilde ik dus naar buiten.
Maar het barbieclubje stond voor de in/uitgang.
Na die woordenwisseling ga ik niet vragen of ik even mag passeren, plus het feit dat ze gewoon zagen dat ik erlangs wilde.
Dus ik beukte me erlangs en liep naar buiten.
Toen voelde ik opeens een voet tegen m'n kont aan.
En toen knapte er iets bij me.
Ik rechtte mijn rug, ik blies me zeg maar op (ik weet dat niet meer, maar André zei het) en stormde naar binnen.
Ik greep haar bij haar keel, drukte haar in een hoekje en gaf haar een paar stompen op haar gezicht.
Toen kwam André tussen beide, en inmiddels was de toiletjuffrouwmeneer eraan gekomen en die zette mij buiten.
Met de mededeling dat "Er in zijn wc's niet wordt gevochten"
Hij zette me neer en gaf me nog een duw na, wat ik niet nodig vond.
Een fractie van een seconde wilde ik me omdraaien en de toiletjuffrouw meneer ook aanvliegen.
Maar iets in me zei dat ik dat beter niet kon doen.
Ik had me ook rustig naar buiten laten dragen enzo.
Wat ik erg knap vind van mezelf.
En het mooiste van dit verhaal is dat ik niks had, en zij waarschijnlijk een blauw gezicht.
Ik hoop het.
Het klinkt misschien als stoerdoenerij, maar ik ben gewoon trots op mezelf.
Ik had nog nooit gevochten, en wat ik al zei, als normaal iemand een opmerking maakt over dat ik kijk, negeer ik dat meestal.
En stiekem vind ik het ook best wel stoer van mezelf.