Gevulde koek met dipsaus.

Gisteren heb ik eveneen inzinkertje gehad. Het duurde niet erg lang, hooguit een kwartiertje en ik weet niet of het heel erg nuttig was voor mijn verdere bestaan, maar toch zal ik het even opschrijven. We speelden 2 compleet nieuwe concourswerken met orkest. Ik houd sowieso al niet van prima vista, maar het 2e stuk was toch wel damn moeilijk! Aangezien ik behoorlijk perfectionistisch ben, leidde dit bij mij tot het kwijtraken van het prettige, hypere gevoel dat ik elke vrijdagavond heb (ook al was hij er weer niet). Ik ging in de pauze naar het toilet en hoorde daar het o zo mooie liedje van Eric Clapton - Tears in Heaven. Het werd gespeeld tijdens de avondwake van de vader van een basisschoolvriendinnetje: mijn eerste aanraking met 'de dood'. Daarnaast begon ik ook aardig ongesteld te worden, zowel in hoofd als in baarmoeder...

Voor de spiegel zette ik mijn vrolijkste gezicht op, of: eigenlijk keek ik niet in de spiegel. Toen ik naar mijn vaste groepje wandelde, kwam ik langs de gevulde koeken. Rob was jarig. Zonder erbij na te denken stak ik mijn hand er al naar uit... Sonja Bakker, dacht ik, Sonja Bakker, scheit aan Sonja. Nouja, toen nam ik er dus 1 en ik at hem op. Het was hemels! Maar daarna had ik spijt. Mijn ouders sloven zich al 2 weken compleet voor me uit door iedere avond volgens het boekje te koken en de boodschappen er precies op aan te passen. Oké, zo erg is het niet dat ik éénmaal zondig, maar het greep me toch wel.

Ik fietste naar huis en merkte dat ze SpidermanII zaten te kijken. Ik had ze vorige week al gezegd dat ze die voor me op moesten nemen, omdat ik I al zo geweldig vond, die ik pas geleden gezien heb. De videorecorder stond echter niet aan. Er stond nog een bak vieze sla voor me in de koelkast en daar zat ik dan. Een bak sla op schoot, een familie op de bank die niet op of omkeek en een hoop kleine triestheden in het achterhoofd. Ik deed mijn ogen dicht en toen besefte ik opeens iets. Altijd heb ik me hervonden in eten. Op momenten zoals nu, dat mijn ouders het te druk met zichzelf hebben, dat ik een week niks van mijn 'vriendinnen' hoor, dat hij er wéér niet was... op zulke momenten at ik.

Ik moet mezelf ergens anders in gaan vinden en daar ga ik keihard mijn best voor doen. Na dat kwartiertje voelde ik me weer kiplekker. Ik heb de sla opgegeten met mijn neus dicht en ik heb weer lekker met mijn moeder gelachen. Mijn leven is helemaal niet slecht, ik denk alleen af en toe te veel aan kleine dingen. Ik ben niet de gelukkigste, maar ik kan me gelukkiger prijzen dan andere mensen van mijn leeftijd. Ik ga er wat van maken gewoon! Vlak voor het slapen gaan, zag ik nog een sms'je van Michelle, of we vandaag naar het strand zouden gaan, en dat maakte het helemaal weer goed. Dan ga ik nu maar even mijn msn opstarten om dat af te spreken!