Waarom kan ik de gevoelens voor haar niet los laten?
Wanneer komt het punt dat we naar mekaar toe mogen groeien?
Mag ik alleen genieten van haar zoontje en haar dochtertje?
De laaste is trouwens het evenbeeld van haar.
Waarom beschermt ze zich zelf zo goed?
Waarom wel die glimlach elke keer als ik haar zie?
Als of ze in een wapenstilstand is terecht gekomen.
Maar me veder niet wil toe laten in haar leven.
Haar grenzen duidelijk laat merken.
Maar wel constant de grenzen bij mij aftast.
Hoe complex moet dit worden?