Gewoon verdwijnen
Soms voel ik mijzelf verdwijnen. Dan lijkt het net of ik langs iedereen heen leef, alsof ik niemand zie
en niemand mij ziet.
Dan ga ik wel eens naar het strand, 's avonds na tienen. Een keer om 1u naar het strand geweest, 's nachts. Gewoon omdat het dat donker is, niemand die op het strand loopt. Een leegte. De zee met zijn mooie geluiden. Zo heerlijk is dat. Eventjes helemaal niks aan mijn hoofd.
Nu ik tentamens heb, kan ik eventjes niet negatief over mijzelf denken. Maar ik ben bang dat ik terugval, als de drukte weer voorbij is. Dat ik weer elke dag slechte dingen over mijzelf ga denken. Zo bang! Ik ben er bewust van, maar ik kan er niks tegen doen...
En dan nog die eeuwig durende onzekerheid. Ik kan nog steeds niet op iemand afstappen als ik diegene leuk vind. Ik kan het gewoon niet. Ik word gek van mijzelf.
Soms wil ik van deze wereld verdwijnen, zodat ik nergens last meer van heb. Zodat niemand last van mij heeft.
Verdwijnen lijkt soms de beste keus...
Ik wil weg, ver hier vandaan,
Gewoon verdwijnen, gewoon weggaan.
Alles achterlaten, geen pijn, geen verdriet,
Even geen problemen of ellende in het verschiet.
Was het maar zo gemakkelijk, kon het maar,
Het leven zoals het nu is, is zo vreselijk zwaar.
Waar vind ik mijn rust, mijn sereniteit,
Waar is het gebleven, sinds wanneer ben ik het kwijt?
en niemand mij ziet.
Dan ga ik wel eens naar het strand, 's avonds na tienen. Een keer om 1u naar het strand geweest, 's nachts. Gewoon omdat het dat donker is, niemand die op het strand loopt. Een leegte. De zee met zijn mooie geluiden. Zo heerlijk is dat. Eventjes helemaal niks aan mijn hoofd.
Nu ik tentamens heb, kan ik eventjes niet negatief over mijzelf denken. Maar ik ben bang dat ik terugval, als de drukte weer voorbij is. Dat ik weer elke dag slechte dingen over mijzelf ga denken. Zo bang! Ik ben er bewust van, maar ik kan er niks tegen doen...
En dan nog die eeuwig durende onzekerheid. Ik kan nog steeds niet op iemand afstappen als ik diegene leuk vind. Ik kan het gewoon niet. Ik word gek van mijzelf.
Soms wil ik van deze wereld verdwijnen, zodat ik nergens last meer van heb. Zodat niemand last van mij heeft.
Verdwijnen lijkt soms de beste keus...
Ik wil weg, ver hier vandaan,
Gewoon verdwijnen, gewoon weggaan.
Alles achterlaten, geen pijn, geen verdriet,
Even geen problemen of ellende in het verschiet.
Was het maar zo gemakkelijk, kon het maar,
Het leven zoals het nu is, is zo vreselijk zwaar.
Waar vind ik mijn rust, mijn sereniteit,
Waar is het gebleven, sinds wanneer ben ik het kwijt?
02 feb 2013 - bewerkt op 03 feb 2013
- meld ongepast verhaal
-
Riraito (opgeheven op 17-7-2013)
zaterdag 02 februari 2013 22:44
Lieve sasje,, je bent een supertoffe meid en als familie voor mij,, je bent er altijd als ik je nodig heb en dat waardeer ik zeker!
ik zal er ook altijd voor jou zijn ik zou voor jou door het vuur gaan lieve sasje!
dikke kus en knuffel aapje
-
rakker
zaterdag 02 februari 2013 22:49
lieve sas wat riraito zegt kleine broertje heeft altijd gelijk en ook wij beiden weten hoe het voelt en we zullen er altijd voor je zijn
je zult altijd bij mij en bij riraito als familie zijn en dat zal nooit verdwijnen
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 30 jul 2013 Long Time | Oeganda ( 6 )
- O 30 jul 2013 I Want
- O 29 mrt 2013 .:Rust in vrede:. ( 1 )
- O 19 feb 2013 Om over na te denken! ( 3 )
- O 08 feb 2013 Life Like a Movie
- O 05 feb 2013 Masker *Gedicht*
- O 02 feb 2013 Gewoon verdwijnen ( 2 )
- O 23 jan 2013 IQ uitslag ( 9 )
- O 20 jan 2013 Onbeantwoord ( 2 )
- O 14 jan 2013 Alleen en Samen ( 1 )
- O 07 jan 2013 So beautifull! ( 2 )
- O 10 dec 2012 Steeds een stukje... ( 2 )
- O 29 nov 2012 Zeehond in de achterbak ( 5 )
- O 27 nov 2012 ~7~ Waarom? ( 4 )
- O 21 nov 2012 Werkvakantie Oeganda!! ( 6 )