Goeiemorgen

Ik zit weer op kantoor en natuurlijk werkt het programma dat we gebruiken voor de derde dag op rij al niet mee dus is er gewoon niks te doen, dus een beetje rondkijken voor leuke jurkjes online en stiekem in mezelf lachen omdat mijn collega tegenover mij hier zo niet vrolijk van wordt.
Ik ben er eigenlijk wel blij mee want ik ben ontzettend moe.. Sinds twee dagen werk ik ook 's avonds als telefoniste voor huurzo.nl (ik weet niet of ik dit zomaar kan zeggen maar goed), daar werk ik van 7 tot 9 en dat valt best wel mee alleen dan wordt ik weer thuisgebracht en bel ik nog meestal een halfuur met een hele leuke jongen haha en is het pas half 12 dat ik in slaap val en om 7 uur gaat de wekker weer..
Ik moet hier echt een structuur in gaan vinden want ik ben kapot moe van alles en dat moet niet natuurlijk. De enige dag dat ik nog vrij heb deze week is zaterdag, dan kom ik thuis van (slaap)feest en dan zondags naar m'n nichtje dus zaterdag ga ik alleen maar gezellig doen thuis want ze zien me nooit meer.
Ik ben niet zo zenuwachtig voor het bezoek aan m'n nichtje, wat ik dacht wel te zijn. We hebben nog selfies gestuurd en je zag alleen haar hoofd want de rest van de spiegel is gewoon afgeplakt want ze mag zichzelf niet zien. Vreemd.
Weer wat leuker nieuws is dat het meisje waarbij ik in het gastgezin zat in Foggia (Italie) naar Nederland komt in Juli met haar vriend dus ik ben ook druk bezig om alles voor haar te regelen hier en ze slaapt dan ook bij ons in huis. Ik kan niet wachten om haar weer te zien want zij straalt zoveel positiviteit uit en is altijd vrolijk en moet overal om lachen, heerlijk is dat. Je wordt er zelf zo ontzettend vrolijk van.
Dat was ook heel apart, de eerste dagen nadat ik thuis was van Italie wou ik ook niet meer beneden zitten met mijn ouders en zusje omdat die vaak ruzie hadden en ik was alleen maar die vrolijkheid gewend.
Ik herriner me nog goed het eerste moment dat ik haar zag en niet alleen haar maar ook haar stuk of 7 a 8 vriendinnen waarmee ik ook contact had gehad de weken voordat ik naar Italie ging. We stonden met ons Nederlandse groepje te wachten en ze liepen iedereen voorbij en zo naar mij en ik voelde me zo speciaal!
Ik zal dat nooit meer vergeten!
Ik krijg zo'n lach op mijn gezicht als ik er weer aan terug denk.