Hey MD,
MD oftewel MyDiary of voor mij gezien "Mijn Ding" xD want zo is het ook natuurlijk.
Groot verlies..
Iedereen maakt het mee.
dat er in de familie mensen overlijden
vaak door ziekte of ouderdom.
dat is een verlies.
er word je geleerd hier mee om te gaan.
en je mist het op visite gaan etc etc.
.
..
...
Dan plots geheel onverwacht...
Je beste vriend, je gabber, je maatje..
Waar je dag in en dag uit,
Jaar naar jaar,
De meest gekste, leukste en misschien (zeker!) wel de mooiste tijd,
in de bloei van je leven de vreugde en plezier mee hebt gedeeld.
( natuurlijk horen daar ook de nukkige momenten bij en die waren net zo mooi !! )
Hij maakt er een einde aan. hoe hij dat gedaan heeft is niet relevant.
Dat ie het gedaan heeft wel !!
Als enigst kind verlaat hij z'n ouders.. familie en z'n vrienden.
geen briefje of afscheid.. helemaal niets.
Had ik het zien aankomen ? nee.
Hebben zijn ouders dit zien aankomen ? nee
wie wel ? wie zal het zeggen ?
Ik en iedereen moet verder..
heb ik daar moeite mee ? Ja best wel.
Waar zijn mijn momenten met mijn beste maatje..
bij wie moet ik nu s'nachts op het raam met steentjes gooien, om mee te kletsen.
Wie belt mij nu doorde weeks sávonds laat nog op om een biertje te doen in de buitenlucht.
al dat soort kleine dingetjes.
Ja ik ga ook wel verder met me eigen ding,
Laat niet staan dat ik nu nog steeds na 2 Jaar er best veel moeite mee heb,
Dat die jongen zonder wat te zeggen iedereen in de steek heb gelaten.
Wat ging er in die jongen om..
Dit voelt zo anders dan het verlies van een familie lid.
Dit voelt alsof er een onderdeel van mezelf af is gerukt. ( kan het niet beschrijven
)
ik heb er de balen van, ik zou hem willen haten..
maar ook daarmee haal ik hem niet terug...
ik weet dat allemaal wel. maar toch het is K*T het blijft K*T en dat zal het altijd blijven.
lucht dit alles op ?
ik hoop het.