Guus
Voor degene die me ‘kennen’ we hadden twee super leuke selkirk rex katten.
Afgelopen zaterdag rond 16:00 vond de oudste de kat (Guus dus) levenloos op de eetkamerstoel, hij kwam meteen naar buiten rennen en was helemaal in paniek en zei tegen mij dat er iets met Guus was; er lag geel (plasje) op de grond. Hem kennende is hij weleens paniekerig om niks dus ik liep achter hem aan om te kijken, ik kwam binnen en keek naar de stoel en zag het meteen al. Z’n koppie hing half van de stoel af en hij viel er bijna af maar werd tegen gehouden door de tafel zelf.
Ik pakte hem op en nam hem mee naar buiten.
Legde hem op m’n schoot, bekeek ‘m goed en kon alleen maar zeggen; Guus is dood.
Drie kinderen begonnen hartverscheurend te huilen, echt dat geluid ging door merg en been en doordat hun zo overstuur waren begon ik ook te huilen. We legden hem op de buitenbank, maakten de laatste keer z’n vieze oogjes schoon, z’n bekkie en zochten een mooi plekje om hem te begraven, aaiden en knuffelden hem nog 1 laaatste keer, stopten we hem in een doos. We versierden de doos met stickers, hartjes en bloemen en hebben hem in de tuin begraven. Nu ligt hij onder de vlinderstruik en ligt er een grote ronde steen met de naam ‘Guus’ erop.
Op sommige momenten mis ik hem ineens. Z’n mandje is elke ochtend leeg, hij komt niet meer bij me knorren en geeft me geen kopjes meer.
Nu zit ik voor de computer en dan kwam hij altijd bij me, eigenlijk in de weg zitten en knorren in mijn oor. M’n kin kopjes geven en steeds dichter tegen me aan kruipen.
Gut wat mis ik die kleine stinkerd
Daisy, vrouw, 38 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende