Haast
"Opzij, opzij, opzij, ik moet er even bij, we hebben ongelooflijke haast."
De uitdrukking op het gezicht van de dame in de scootmobiel was lastig te beschrijven. Het was geen walging of ongeduld, zelfs geen verveling; het was meer het gezicht van iemand die dezelfde situatie al tig keer heeft meegemaakt en het maar aan zich voorbij laat gaan. Bestaat daar eigenlijk een woord voor?
Goed, ze zat daar in elk geval al een tijdje, in het gangpad, terwijl menig Albert-Heijn ganger haar al zonder blikken of blozen gepasseerd had. Ik rekende af bij een caissière die zich er niet zo druk over leek te maken, ondanks dat het rustig was in de winkel. Toch had ze uiteindelijk een collega gebeld om de "vrouw in de invalidewagen" een toereikende hand te bieden.
De collega kwam aansjokken toen ik mijn gigantische hoeveelheid boodschappen, bestaande uit één flesje ijsthee, goed en wel had afgerekend. Ze leek opgelucht dat ik de "invalidewagen" eerder bereikt had dan zij en deze ondanks de naderende Albert-Heijn medewerkster niet zomaar voorbij kon lopn, zodat zij weer zo snel mogelijk terug kon sjokken naar haar klantloze kassa en nog even kon bijkomen van de lange wandeling, haar mascara kon bijwerken en haar telefoon kon checken. Hoeveel tijd kostte het immers wel niet om de van de scootmobiel gevallen boodschapjes terug in het mandje te leggen?
Ze had een zachte, vriendelijke stem die ik niet van haar verwacht had, de dame in de scootmobiel. Ze bedankte met een glimlach en beloofde voorzichtig te rijden. Ze hoopte dat haar kleindochter inmiddels thuis was.
Ik nam vluchtig afscheid en wenste haar een goede rit, terwijl ik mezelf erop betrapte op mijn klokje te kijken.
Immers had ik zelf ook nog wel wat anders te doen...
De uitdrukking op het gezicht van de dame in de scootmobiel was lastig te beschrijven. Het was geen walging of ongeduld, zelfs geen verveling; het was meer het gezicht van iemand die dezelfde situatie al tig keer heeft meegemaakt en het maar aan zich voorbij laat gaan. Bestaat daar eigenlijk een woord voor?
Goed, ze zat daar in elk geval al een tijdje, in het gangpad, terwijl menig Albert-Heijn ganger haar al zonder blikken of blozen gepasseerd had. Ik rekende af bij een caissière die zich er niet zo druk over leek te maken, ondanks dat het rustig was in de winkel. Toch had ze uiteindelijk een collega gebeld om de "vrouw in de invalidewagen" een toereikende hand te bieden.
De collega kwam aansjokken toen ik mijn gigantische hoeveelheid boodschappen, bestaande uit één flesje ijsthee, goed en wel had afgerekend. Ze leek opgelucht dat ik de "invalidewagen" eerder bereikt had dan zij en deze ondanks de naderende Albert-Heijn medewerkster niet zomaar voorbij kon lopn, zodat zij weer zo snel mogelijk terug kon sjokken naar haar klantloze kassa en nog even kon bijkomen van de lange wandeling, haar mascara kon bijwerken en haar telefoon kon checken. Hoeveel tijd kostte het immers wel niet om de van de scootmobiel gevallen boodschapjes terug in het mandje te leggen?
Ze had een zachte, vriendelijke stem die ik niet van haar verwacht had, de dame in de scootmobiel. Ze bedankte met een glimlach en beloofde voorzichtig te rijden. Ze hoopte dat haar kleindochter inmiddels thuis was.
Ik nam vluchtig afscheid en wenste haar een goede rit, terwijl ik mezelf erop betrapte op mijn klokje te kijken.
Immers had ik zelf ook nog wel wat anders te doen...
13 apr 2016 - bewerkt op 13 apr 2016
- meld ongepast verhaal
-
Phlo (opgeheven op 06-12-2022)
woensdag 13 april 2016 22:57
We moeten rennen springen vliegen vallen opstaan en weer doorgaaaaan. We kunnen nu niet langer. We kunnen nu niet langer blijven staaaaaan.
Dankjewel hè. Nu heb ik dit de rest van de avond in mijn hoofd xD
(En nu de rest van je verhaal lezen) -
LilAngel
woensdag 13 april 2016 23:01
^ dat dus.
Gelukkig is het een leuk liedje, voor de afwisseling
-
Phlo (opgeheven op 06-12-2022)
woensdag 13 april 2016 23:10
Ik heb bij trage oude mensen altijd het idee dat ze in hun vele jaren hebben geleerd dat haast enorme onzin is. Ik vind het dan stiekem vaak ook prettig als ik semi-noodgedwongen door oudere mensen ineens rustig aan moet doen. Rustig uit de trein stappen. Rustig over de stoep wandelen. Rustig je boodschappen afrekenen. Zolang ik niet al te laat ben voor een afspraak vind ik dat ook echt geen probleem. Tijd voor een extra zenmomentje.
Overigens doet de combinatie van scootmobiel en kassa me denken aan een geweldige ervaring in mijn carrière als cassiere. Je kent het wel, kassa's op een rijtje. Enkelen met een breder gangpad, en sommigen met een wat smallere doorgang. Ik zat aan een kassa met een smallere doorgang en mijn klant was een oudere mevrouw in een gigantische scootmobiel. Zij kwam voor mijn neus klem te zitten. VOOR MIJN NEUS. Ik moest zo erg lachen.. Ze ging herhaaldelijk enkele centimeters afwisselend voor- en achteruit voor de conclusie werd getrokken dat ze er echt niet door paste. Note dat dit nog steeds voor mijn neus gebeurde en ik inmiddels half jankend vanachter mijn kassa moest suggereren dat ze toch maar even achteruit en dan door een breder gangpad moest gaan. VOOR MIJN NEUS. Dingen zijn altijd grappiger wanneer het niet sociaal geaccepteerd is om er hardop om te lachen. (Volgens mij heeft mevrouw nooit doorgehad dat ik er zo om heb moeten lachen maar holy shit. Haha.) -
Imagimary (opgeheven op 14-06-2022)
woensdag 13 april 2016 23:28
De uitdrukking op het gezicht van de dame in de scootmobiel was lastig te beschrijven. Het was geen walging of ongeduld, zelfs geen verveling; het was meer het gezicht van iemand die dezelfde situatie al tig keer heeft meegemaakt en het maar aan zich voorbij laat gaan. Bestaat daar eigenlijk een woord voor?
Apathisch, misschien? -
Phlo (opgeheven op 06-12-2022)
woensdag 13 april 2016 23:38
Apathie is de psychologische term voor extreme of ziekelijke onverschilligheid. Het ontbreken van emoties, motivatie en enthousiasme bij een persoon. Aldus google.
Ik vind het mooi gevonden @imagimary
Andere opties zijn mogelijk lethargisch (onverschillig en passief, ook aldus google) of mat?
Leuk om over na te denken. -
LilAngel
woensdag 13 april 2016 23:39
Onverschillig ja.
-
rosannemarit
donderdag 14 april 2016 07:47
@Phlo: hahaha, jouw verhaal is echt hilarisch. Ik begrijp dat het in zo'n situatie moeilijk is je lachen in te houden. Ook ik heb ooit achter de kassa gewerkt en had af en toe een ouder vrouwtje dat wel 8 keer op een dag boodchappen kwam doen, ze woonde tegenover de supermarkt. Volgens mij was ze niet vergeetachtig aan het worden o.i.d, maar had ze gewoon behoefte aan een uistapje (naar de supermarkt) en een praatje bij de kassa.
@Imaginmary: Apatisch! Goed gevonden. Dat is inderdaad wat ik bedoelde. Ook onverschillig is wel toepasselijk, maar apatisch vind ik mooier. Lethargisch heb ik nooit echt ergens in gebruik gezien, dus vind het lastig om een emotionele waarde aan dat woord te hangen, ookal zou het betekenis-technisch ook kloppen.
Dankjulliewel iig! Misschien volgende keer gewoon zelf even google raadplegen haha. Al weet ik niet of ik zelf zulke goede suggesties gevonden had en jullie reacties zijn ook leuk (:
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 14 jan 2020 Hoe moet je relaxen dan? ( 2 )
- O 17 apr 2017 Pasen bij het thuisfront ( 5 )
- O 12 apr 2017 Vlaag van motivatie ( 5 )
- O 11 apr 2017 Vandaag ( 1 )
- O 11 apr 2017 Positiviteit en pornoambities 18+ ( 8 )
- O 09 apr 2017 Constructief denken ( 1 )
- O 17 feb 2017 Plannen ( 1 )
- O 09 feb 2017 Positiviteit ( 1 )
- O 09 feb 2017 Zelfbedrog
- O 29 jan 2017 Hard to get spelen zonder een lul te zijn. ( 4 )
- O 22 jan 2017 Proust
- O 23 dec 2016 Keuzes, ambities en angsten ( 2 )
- O 17 dec 2016 Het gras is altijd groener aan de overkant ( 3 )
- O 16 dec 2016 Dag Stress ( 1 )
- O 11 dec 2016 Sunday Vibes ( 1 )