mijn hand
mijn handen
vervormd
mismaakt
pijnlijk
brandend
lelijk
verminkt
ik hoef niks te doen
niets om m'n ego te strelen
niets om mijn ego te kwetsen
want mijn handen
doen dat voor me
pijnljik opgezwollen
en zo nu en dan
een brandende pijn
die vervelende jeuk
dat stekende gevoel
en het enige dat ik kan doen
is mezelf openhalen
als ik het niet in mijn slaap doe
doe ik het wel in mijn depressie
als ik het niet in mijn depressie doe
dan gebeurt het el door spanning
en als het niet de spanning is
dan is het wel mijn werk
en als het niet mijn werk is
dan kan het nog altijd onbewust
ik schaaf mijn handen open
ik schuur mijn handen open
ik sla mijn handen open
ik maak mijn handen open
met alles dat ik doe
met alles dat ik eet
met alles dat ik wil
en alles dat ik vergeet
mijn handen bloeden weer
het kleur loze bloed
en het zit me niet lekker
en ik kan er niet meer tegen
maar ik kan mij er niet toe zetten
ik kan me er niet toe bewegen
naar de docter te gaan
mijn handen
ze zien er niet uit
verminkt als ze zijn
voel ik me onzeker
voel ik weer die pijn
en ik zie
en heb beelden
waanbeelden
misschien
maar niemand heeft mij ooit verteld
dat het niet waar is
niemand heeft mij verteld
dat dit niet echt is
maar mijn handen
vertellen een ding
ik doe iets fout
al mij hele leven
en blijkbaar
is het nooit genoeg
blijkbaar moet ik door gaan
met het leven
en mezelf te kwellen
met mijn handen
zonder vellen