"Happy New Year..." niet dus....

Jezus alweer een jaar voorbij....alweer een jaar geleden dat ik voor het eerst hier iets schreef. Heb net al mijn blogs zitten lezen en tering er is gewoon niets veranderd.. Ik had mijzelf zo veel dingen voorgenomen, dat ik mijn dromen na zou jagen....het is gewoon niet gelukt. En als ik dan de blog "Haat" lees, dan breekt me hart vanbinnen, want zo voel ik me op dit moment precies weer.

Net een enorme ruzie gehad. Nou ja ik kan het beter omschrijven dat ik "kil"voor me uit keek zoals ze zeiden...en ik liet me gewoon de huid volschelden. Maar weet je wat het erge is: ik barst dan niet in tranen uit zoals de meeste zullen doen, maar ik wordt heel stil en van binnen kookt het dan. Ik kan dan kijken alsof het me allemaal niets kan schelen. Maar integendeel natuurlijk.... Het liefst barst ik nu in tranen uit, maar hey! Music is my therapy! Even heavy nummers op zetten en ik word weer kalm. Maar van binnen knaagt het natuurlijk heel erg aan me, want anders zou ik niet weer mijn toevluchtsoord hier in deze blog vinden.

Maar ik had het net over mijn blogs, alle dromen die ik had. Nee dat is dus allemaal niet uitgekomen, omdat 2010 gewoon het verschrikkelijkste jaar van mijn leven was. Ja...het was het verschrikkelijkste jaar... Maar 2011 gaat echt veranderingen brengen. Ik ga op mezelf wonen, ik krijg een baan, ben klaar met school en ik kan EINDELIJK bij de liefde van mijn leven zijn (als je dat verhaal wilt weten moet je even bij mijn vorige blogs kijken, lang verhaal).

Maar weet je wat het eigenlijk is. Ik ben bang wat 2011 gaat brengen. Bang voor de buitenwereld. Bang, nee niet echt bang, maar benieuwd hoe het is om straks helemaal op mijn eigen benen te staan. Van niemand afhankelijk, niemand een verklaring hoeven af te leggen, gewoon mijn eigen leven leiden. Ja, dat ga ik doen in 2011: mijn eigen leven leiden. En hoe!! Ik kan gewoon niet wachten tot ik mijn eigen leven heb en dat met mijn lieverd te gaan delen. Volgend jaar oud&nieuw zijn we eindelijk samen, want dat kon nu nog niet. En dan is het gewoon hij en ik tegen de wereld. En het kan me niet schelen wat die wereld ervan gaat vinden, want wij zullen het overleven en wij zullen vechten.

Weet je dat ik nu op dit moment gewoon zit te shaken van woede??? Zo heb ik me echt al heel lang niet meer gevoeld, en ik ga mezelf beloven dat dit echt één van de laatste keren is dat ik me voel. Weet je: ik ga gelijk zoeken naar een eigen toevluchtsoord....het kan me gewoon geen reet meer schelen!


Ik ga het redden alleen...

Liefs Sam