Zojuist ben ik onder het mes gegaan! Vorige week schreef ik dat ik een bultje bij mijn borst/oksel had ontdekt. Gelukkig was het alleen een ontsteking, dus dat is een hele opluchting... Vanochtend naar het ziekenhuist geweest, lag je daar op de operatietafel (gelukkig plaatselijk verdoofd), en een lol dat die arsten hadden! Lag de hele tijd te lachen
Geweldig! Had het eventjes nodig om te lachen aangezien ik echt 2 verschrikkelijke dagen heb gehad. Nou ja 2 dagen, gister en vanochtend.....
Zoals jullie nou allemaal wel weten uit mijn verhalen "vreemdgaan" is Mister M nog steeds in mijn leven, maar een heel stuk minder al. Ik geef hem nog steeds de kans om het zijn vrouw te vertellen en om daarna verder te kijken hoe het tussen ons kan gaan. Vorige week zat ik er helemaal doorheen nadat zijn vrouw hier was geweest, gewoon eventjes voor de gezelligheid. Natuurlijk komt hij dan te sprake en ik moet dan alles maar aanhoren. Over dat ze aan het kijken zijn voor een vakantie, dat het zo goed gaat met hem op school en dat ze niet kan wachten tot hij klaar is met zijn avondopleiding zodat ze volgend jaar aan kinderen kunnen gaan beginnen..... Auw......Die kwam echt heel hard aan.....
Dus ik zat echt helemaal in de put, niet normaal. En dat merkte hij... Ik ben echt heel erg boos op hem geweest, omdat ik echt totaal niet het idee heb dat hij iets aan de situatie doet. Dom, dom dom kind dat ik ook echt ben....Maar ja. We hebben uiteindelijk na 2 dagen aandringen van hem een goed gesprek gehad (via de sms nog wel, daar moet ik het dan maar mee doen). Alles was uitgesproken en hij was de situatie zo zat en hij was het zo zat om mij pijn te doen, dus hij zou zaterdag met zijn schoonvader gaan praten (mijn buurman dus). Ze zouden de hele dag samen in een busje zitten aangezien ze een nieuw bed gingen ophalen... Ik had dus echt weer een heel klein beetje hoop gekregen dat het dan nu EINDELIJK zou gaan veranderen. Maar ik had erop kunnen wachten, en je raad het al....het is niet gebeurd! DOM DOM DOM kind....Ik vroeg er gisteren na of hij nog iets gezegd had, het excuus: "Ik baal zo ongelooflijk, maar het stormde zo hard buiten dat we elkaar haast niet konden verstaan in het busje en het geluid van de motor was ook zo hard, dus het is er niet van gekomen. Ik baal echt, kut kut kut, wilde het echt zeggen, heb de hele week al niet geslapen". En ik werd vanbinnen zo ONGELOOFLIJK wit heet, maar dat komt er bij mij op zo'n moment niet uit, maar ik word dan juist heel erg stil. Dus mijn reactie was niets meer dan "okee". "Maar ik wil jou, zo snel mogelijk, wil met jou de rest van mijn leven slijten". En toen mensen, echt toen heb ik het licht gezien! Echt voor het eerst in al die maanden tijd heb ik echt het licht gezien van hoe dom ik bezig ben! Het komt er gewoon nooit van! Het is een slappe zak, die alleen z'n pik naloopt!!
Ik heb hier trouwens helemaal niet meer op gereageerd. Alleen dat ik weer verder ging met waar ik weer mee bezig was. Einde gesprek.... Maar vanochtend, ik was zooooo boos, zo kwaad, zo teleurgesteld!
Hij smste om me "toi toi toi" (WTF???!!!!) te wensen voor de operatie.... Heb alleen maar thnx geschreven. Maar toen dacht ik, weet je wat, je kan het nu krijgen ook. Heb ALLES, maar dan ook echt ALLES aan hem geschreven dat ik wilde. Van wat hij nou gisteren van mij verwachtte na zo'n antwoord, dat ik alles maar van hem pik, en dat ieder ander allang bij hem weg zou zijn gegaan, dat ik hem niet vertrouw, dat mijn maat nu echt vol is, dat hij een slappe zak is met al die excuusjes van 'het komt er niet van, maar wil wel met jou verder'.... en weet ik veel wat nog meer. Het antwoord terug: "Weet niet wat ik moet zeggen....sorry".
Wat zijn mannen slappe zakken zeg....Echt waar! Waar is dat 'mannelijke' van jullie gebleven???
Als het te heet wordt onder de voeten dan maar de makkelijkste weg....
Tering....