Hart luchten

Het is alweer een hele poos dat ik mijn hart hier heb gelucht. Ook omdat het eigenlijk niet nodig was. Het leven is goed. Het behandeld mij goed en ik heb sinds jaren eigenlijk echt rust gevonden in mijzelf en mijn omgeving.

Nu terugkijkend naar de afgelopen jaren, besef ik mijzelf steeds meer wat voor een gigantische rollercoaster het is geweest. Van het overlijden van mijn moeder, het tot twee keer toe uit huis gegooid worden en uiteindelijk een punt zetten achter mijn vorige relatie.

Het bizarre is dat eindelijk alle puzzelstukjes in elkaar vallen. Zo heb ik mijn familie weer terug, ondanks alle haat die we voor elkaar hadden en ik eigenlijk niks meer met mijn familienaam te maken wilde hebben. Het gaat goed. We zien elkaar allemaal regelmatig, spreken elkaar dagelijks via WhatsApp, maar we geven elkaar ook alle rust en ruimte die we nodig hebben. Uiteindelijk moest dit ook gebeuren, dat iedereen uit huis was en op zichzelf kon focussen en de rust terug kon vinden.

Mijn huidige relatie is perfect.
Ik heb de allerliefste vriend van de hele wereld.

Ja, ik weet dat ik dit ook over mijn ex zei - maar achteraf gezien was dat mezelf willen beschermen tegen de keiharde buitenwereld. Mijn ex was over het algemeen lief voor me - totdat hij een druppel drank dronk -. Hoe vaak ik mijzelf in slaap heb gehuild omdat hij me compleet negeerde en precies deed waar hij zin in had. Hoe vaak ik bang voor hem was, omdat hij losse handjes had en niet alleen naar mij, maar ook vrienden en familie fysiek en mentaal pijn deed. Ik durfde het toen de tijd niet te zeggen, omdat ik wist wat mensen zouden zeggen: "ga weg bij die vent!!!". Dat was toen alles wat ik juist niet wilde. Ik was in het laatste halfjaar van onze relatie al alleen, ik had geen contact meer met familie, ik sloot me af van de sociale buitenwereld en ik was als de dood om hem ook kwijt te raken, want ik zou dit niet allemaal alleen kunnen. Ik heb dit nooit zo gezegd of geschreven, maar ik ben wel degelijk mentaal en fysiek mishandeld door deze jongen, dat is een feit.

In mijn vriend en relatie vind en zie ik alles wat ik niet eerder had. Stabiliteit, vertrouwen, enorm veel liefde voor elkaar, fysieke aantrekkingskracht en nog zoveel meer. Ik heb me bij geen enkele jongen zo vertrouwd en veilig gevoelt als bij mijn vriend. Hij weet alles. Ik heb open kaart gespeeld met hem over mijn verleden, over alles wat er is gebeurd en hij hield me vast en vertelde dat hij alles van mij wilde. Niet alleen de leuke dingen, maar ook de zware dingen die ik mee til in mijn rugzakje en god wat ben ik hem dankbaar.
Dat was het ding; ik was bang om opnieuw open kaart te moeten spelen en opnieuw te moeten beginnen. Hoe kan ik van iemand verwachten alles te begrijpen en te accepteren. Genoeg meiden die hetzelfde kunnen bieden en misschien nog wel meer, zonder een hele bibliografie te hebben over een ellendig verleden, maar hij pakte mij en alles wat erbij kwam / komt kijken met beide handen aan en liet niet meer los.

Ik ben voor een hele lange tijd niet meer zo gelukkig geweest. Ik heb rust gevonden in mijzelf en in mijn omgeving en wat is dat een fijn gevoel zeg.

Nu ga ik het laatste jaar in van mijn studie, dus stage begint komende week en zal ik mijn scriptie moeten gaan schrijven. Ik heb nog wat tentamens in te halen die ik vorig jaar heb gelaten voor wat het zijn, omdat ik me maar niet kon focussen. Ik heb er spijt van dat ik niet alles heb gegeven voor school, maar meer wat ik al meedroeg kon ik niet meer hooghouden en dus heb ik wat dingen verpest die me nu nog achterna zullen komen in een jaar dat al druk genoeg gaat zijn.

Zoals mijn vriend mij en alles wat erbij kwam / komt kijken vast pakte met beide handen, pak ik komend jaar aan en ik moet en zal het gaan halen. Om mijn moeder trots te maken, om haar te laten zien dat ik nog steeds met beide benen op de grond sta en vecht.