Hartstikke ZWANGER!

Hallo allemaal! Jullie hebben flink moeten wachten op deze blog, en er is sinds half april een hoop gebeurd, waarbij jullie de spoilers natuurlijk al in de titel kunnen lezen!

Jawel, het totaal onverwachte is gebeurd; van één (onhandige, al deed ik het zelf) inseminatie ben ik zwanger geworden. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik er aan denk.

Inderdaad ben ik op maandag 18 april met mijn vriend en 2 doosjes zwangerschapstesten naar de mannen gereden. Doodzenuwachtig allemaal, nog absoluut geen tekenen van een (naderende) ongesteldheid. We hebben één slokje gedronken en toen zei ik 'nou zal ik maar' en ging ik een zelfmegebracht potje met urine vullen. Ik liet het in de wc staan, doopte de stick 7 seconden (want het moets minimaal 4) in de urine, kapje er weer op (hier leerde ik dus dat er een kapje op zit, maakte het een stukje hygiënischer dan ik altijd gedacht had) en naar de keukentafel. Zaten we dan met z'n vieren. één van de mannen zette een timer, en verder werden er 3 minuten ongemakkelijk en zenuwachtig gelachen en 'het zal toch niet!?!?!' geroepen. En een hoop geklaag over hoe lang 3 minuten konden zijn. Met nog 3 seconden op de klok zei ik tegen de mannen 'kijken jullie maar' maar zij waren duidelijk: ík moest als eerste kijken. Dus..... Ik draaide de stick om en BAM 2 DUIDELIJKE streepjes staarden ons aan. Volgens mij sloeg ik m'n handen voor m'n mond ik was zó verbaasd! en ik zei ook iets als 'KIJK HOE DUIDELIJK!'.
De mannen werden een tikje emotioneel en vlogen elkaar om de hals, ik was nog in een soort shock en zag mijn vriend met een 'zie je nou wel' glimlach iedereen gadeslaan (hij dacht, je bent echt niet zomaar 4 dagen over tijd!) De extra gevoelige tests konden dus in hun verpakking blijven, één keer was scheepsrecht.
We hebben denk ik 10 minuten lang elkaar ongelovig geknuffeld en 'wauw' geroepen en telkens weer naar de streepjes op de test gekeken. Wát een gave paasmaandag was dit....

Fast forward naar de weken tot echo 1, met bijna 8 weken zwanger. Deze weken waren eigenlijk redelijk te doen, het ergste waar ik last van kreeg was een soort weeïgheid. Ik noemde het niet echt misselijkheid, en meestal was er controle op te krijgen door regelmatig iets te eten. Rond week 8 ben ik de ochtend een week of 3 begonnen met een droge rijstwafel in bed zodra ik wakker werd, dit hielp echt! En daarnaast een hoop gemberdrankjes en gembersnoepjes. En alsjeblief! GEEN KOFFIE. Bah wat is dat smerig sinds ongeveer week 5! Oja, week 5 was ook nog wel noemenswaardig; vriend en ik hadden corona Daar zijn we een week enorm ziek van geweest waarbij ik me natuurlijk afvroeg of al mijn klachten wel door corona kwamen, of dat er zwangerschapskwaaltjes bij zaten...
Maar gelukkig was het leven in week 6 weer een stuk leuker.

Met 4 man sterk kwamen we aan bij de verloskundige, waar we eerst een intake zouden hebben voor we naar de echo zouden gaan. Ik probeerde nog wat te drinken om mijn blaas vol te krijgen maar al gauw mocht ik komen liggen. Op youtube had ik al filmpjes opgezocht van hoe dat er nou uit zou kunnen zien dus ik zag vrijwel direct dat er 'iets' in mijn baarmoeder zat en we hielden onze adem in toen ze zei 'je bent inderdaad zwanger.......... en ik zie een kloppend hartje!'
Weer een emotioneel moment voor de mannen, ik was vooral superblij en ook al wel een beetje trots, dit is gewoon gelukt! Vriend was ondertussen erg geïnteresseerd in wat er nog meer te zien was: haha kijk, dat zijn je darmen! ohhh is dat donkere je blaas? Etc.
De echoscopist gaf aan dat alles er goed en normaal uit zag en het formaat klopte bij onze inseminatiedatum.

Uiteraard werd dit gave nieuws gevierd met een etentje samen
Volgende blog zijn weer een paar weken update te lezen!