... heftig gesprek
Vandaag dus gesprek gehad met het volwassen team van de ggz met de psychiater.
Het begon al goed met dat ze allemaal te laat waren.
Maar eenmaal in gesprek, kwamen er heftige moeilijke onderwerpen aanbod zoals hoe het gaat met mij.
en over dat ik geen school of werk heb.
Het gaat gewoon knudde en ja ik denk vaak aan de dood. Maar nee ik ga daar niks mee doen omdat ik een hondenkind heb. Maar toch die vragen waren erg moeilijk omdat het binnen in mijn hoofd veel los maakte maar ook de angst om dingen toe te geven met in mijn achterhoofd een gedwongen opname.
Verder merk ik dat ik er nu niet zoveel over kwijt kan..
Nadat ik mijn verhaal verteld had staat er om bekend dat ze dan gaan overleggen en hun menig gaan geven waar jij dan bij zit zodat je erna op kunt reageren. De psychiater gaf aan dat hij eigenlijk vanalles al wilden gaan eventueel met medicatie en hij gaf aan dat hij het moeilijk vond om te zien dat ik zo jong was en het leven als zo zwaar ervaar en hij vroeg zich af of er ook nog wel lichtpuntjes waren .. want zo klonk het niet.
Mijn nieuwe casemanager vond het ook allemaal er zwaar en verdrietig klinken ze gaf aan dat ze er ook hoofdpijn van kreeg. Zij wilde niet gelijk dingen der aan gaan doen maar samen optrekken en dan kijken wat we nog kunnen doen.
Ik gaf aan dat het voor hun de 1ste en 2de keer was dat ze mij zagen. Maar ik zit al vanaf 2010 in de psychiatrie en al heel wat hulpverleners gehad en ik ervaar het al 10 jaar dat het leven zo zwaar is..
dan gaat het een korte tijd weer oke en dan weer heel lang niet ..
ik ben er gewoon zo klaar mee..
Het begon al goed met dat ze allemaal te laat waren.
Maar eenmaal in gesprek, kwamen er heftige moeilijke onderwerpen aanbod zoals hoe het gaat met mij.
en over dat ik geen school of werk heb.
Het gaat gewoon knudde en ja ik denk vaak aan de dood. Maar nee ik ga daar niks mee doen omdat ik een hondenkind heb. Maar toch die vragen waren erg moeilijk omdat het binnen in mijn hoofd veel los maakte maar ook de angst om dingen toe te geven met in mijn achterhoofd een gedwongen opname.
Verder merk ik dat ik er nu niet zoveel over kwijt kan..
Nadat ik mijn verhaal verteld had staat er om bekend dat ze dan gaan overleggen en hun menig gaan geven waar jij dan bij zit zodat je erna op kunt reageren. De psychiater gaf aan dat hij eigenlijk vanalles al wilden gaan eventueel met medicatie en hij gaf aan dat hij het moeilijk vond om te zien dat ik zo jong was en het leven als zo zwaar ervaar en hij vroeg zich af of er ook nog wel lichtpuntjes waren .. want zo klonk het niet.
Mijn nieuwe casemanager vond het ook allemaal er zwaar en verdrietig klinken ze gaf aan dat ze er ook hoofdpijn van kreeg. Zij wilde niet gelijk dingen der aan gaan doen maar samen optrekken en dan kijken wat we nog kunnen doen.
Ik gaf aan dat het voor hun de 1ste en 2de keer was dat ze mij zagen. Maar ik zit al vanaf 2010 in de psychiatrie en al heel wat hulpverleners gehad en ik ervaar het al 10 jaar dat het leven zo zwaar is..
dan gaat het een korte tijd weer oke en dan weer heel lang niet ..
ik ben er gewoon zo klaar mee..
13 feb 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 23 mei 2024 Drukte in het koppie ( 1 )
- O 29 nov 2023 Niet mij ( 1 )
- O 15 nov 2023 Ughh ( 2 )
- O 19 okt 2023 Een jaartje verder .. ( 2 )
- O 18 okt 2022 Update aan mezelf ( 1 )
- O 24 sep 2022 Niet beter ( 1 )
- O 22 aug 2022 Verdrietig ofzo ( 2 )
- O 13 aug 2022 Op de helft van de zomervakantie ( 2 )
- O 08 jul 2022 Update ( 1 )
- O 06 mei 2022 We kunnen niks meer voor je doen ( 3 )
- O 05 mrt 2022 Negatief overheerst ( 2 )
- O 24 feb 2022 Pff ( 2 )
- O 13 feb 2022 Angst en schaamte ( 4 )
- O 05 feb 2022 Emmertje al te vol.. ( 1 )
- O 29 jan 2022 Elk contact is prima ( 3 )