Help! wat moet ik doen!

ik kan echt niks meer! vorig jaar kon ik mijn krassen nog zo makkelijk verbergen maar dat gaat nu gewoon niet meer! nu wil ik uit enzo gister wou ik carnaval gaan vieren dus ik stond daar bij mijn beste vriendin helemaal mooi in truitje tot ik ineens schrok dat ik natuurlijk zo niet kan gaan iedereen zou het zien en dat wil ik echt niet! gelukkig had mijn vriendin een soort lange polsbandjes die ik om had gedaan en vrolijk had ik gedaan alsof het bij mijn outfit hoorde maar dat kan natuurlijk ook niet altijd zo!

Nu zijn me benen dus gewoon de klos daar ziet bijna niemand het hoop ik!
maar eigenlijk weet ik zelf ook wel dat ik gewoon moet stoppen met die shit! en ik wil dat ook gewoon!
en ooo wat voel ik me nu een zeikerd! maar ik weet gewoon niet meer wat ik moet!
Help me asjeblieft! ik weet het allemaal niet meer! het enige dat ik nu weet is dat ik gewoon moet stoppen maar dat gewoon lukt nog niet zo goed!

06 feb 2008 - bewerkt op 29 jan 2009 - meld ongepast verhaal

anneke53, vrouw, 32 jaar

teardrop. (opgeheven op 24-9-2011) donderdag 07 februari 2008 00:02
Hoi,

Bij bijvoorbeeld de apotheek hebben ze lidtekenvervagende créme. Wellicht kun je die gaan smeren. Probeer verder ook je wonden zo goed mogelijk te verzorgen nadat je gesneden hebt (ontsmetten e.d.). Op die manier worden je lidtekens 'mooier', om het zo maar te zeggen, doordat het beter geneest.
Op kleine lidtekens kun je in de zomer wat foundation ofzo smeren. Zo heb ik dat gedaan op plekken waar het echt niet anders kon. Officiële dingen waar ik niet met lange mouwen aan kon komen terwijl het 30 graden was bijvoorbeeld. Maar dat werkt natuurlijk niet bij 'verse' wonden.

Je zegt dat je nu overgaat naar je benen, maar, hoe leg je dat uit als je in de zomer bijvoorbeeld gaat zwemmen? Of vind je het niet erg als anderen het zien? Bij mij weet namelijk niemand er namelijk van, behalve mijn moeder en mijn hulpverlener. Nouja, misschien heb je wat aan de site www.zelfbeschadiging.info. Daar staan wel behoorlijk wat tips om met automutilatie om te gaan. Verder heb ik ergens een van mijn hulpverlener gekregen lijst om met automutilatie drang om te gaan. Ik zal hem dalijk of anders morgen wel even voor je zoeken en in een pm naar je sturen. Misschien heb je er wat aan.

Ken je trouwens het elastiekje en het ijsklontje e.d. al? Zo niet, moet je maar even gillen. Stuur ik die ook naar je.

Take care, en laat je er niet onder krijgen.. Automutilatie is rot. In je vorige bericht gaf je aan geen professionele hulp te willen, maar als ik jou was zou ik er toch nog maar even goed over na denken! Mét hulpverlening is het al enorm moeilijk om ervan af te komen, ik kan me niet voorstellen dat ik het alleen zou kunnen. En de lidtekens, die blijven. Ook als je over een paar jaar misschien niet meer snijd..

Liefs,
Teardrop.
anneke53 donderdag 07 februari 2008 10:33
Hoi Teardrop,
bedankt voor je reactie! en voor de tips,
over me benen en dan bijv het zwemmen, vorige zomer hadden een vriendin en ik zo'n lange jongenszwembroek gekocht dan kan ik die gewoon aan doen.. en nee ik wil niet graag dat mensen het weten.
maar aangezien ik veel met een groepje vriendinnen logeer en die het een jaar geleden hebben gezien controleren ze me heel vaak (ja dat zeggen ze niet maar je ziet gewoon dat ze overal kijken of ik het gedaan heb) dus ik heb besloten dat zij er toch wel achter zouden komen en ik ben nu tegen hun er heel open over en dat is eigenlijk best wel fijn!
maar ik wil echt niet dat me moeder er achter komt want die flipt dan helemaal door enzo!
en over dat elastiekje en ijsblokje.. dat elastiekje ken ik wil maar het helpt niet echt, maar hoe zit dat met dat ijsblokje?
en door jullie reacties ( vooral op het vorige bericht) zit ik er wel over te denken om naar proffecionele hulp te gaan maar hoe zit dat en waar moet je dan heen? want ik wil gewoon echt niet dat mijn moeder het weet!
ik hoop dat iemand hier antwoord op weet!

kusje,
teardrop. (opgeheven op 24-9-2011) donderdag 07 februari 2008 11:58
Hey Anneke,

Dat is wel erg fijn dat je er met dat groepje zo open over kunt praten
Nee, bij mij is het beperkte groepje dat ook maar iets weet van mijn problematiek (en dan niet het snijden, maar die enkel mijn diagnoses weten), vrij afstandelijk geworden. Ze zeggen niet te weten wat ze met me aanmoeten en hoe ermee om te gaan. Wat ik ook wel begrijp, maar wel moeilijk vind, en wat eigenlijk alleen maar zorgt dat ik ze nog meer op afstand hou. Het lijkt me prettig een groepje te hebben waar je gewoon jij mag zijn.

Wat hulpverlening betreft: je kunt naar je huisarts gaan. Die heeft sowieso zwijgplicht. Mag dus ook niet tegen je ouders zeggen dat je langs bent geweest e.d. Hij kan je een doorverwijzing geven voor bureau jeugdzorg/ggz/iets anders, wat hem het beste lijkt. Volgens mij omdat je nog minderjarig bent vergoed je verzekering alles. Wanneer je 18+ ben moet je per gesprek een eigen bijdrage betalen, maar dat is in jou geval dus nog niet van toepassing, als ik het goed heb.

Wat dat elastiekje betreft, gebruik je wel een dik genoeg elastiek? Daarmee raak je namelijk dezelfde zenuwen als wanneer je snijd. Maar mij helpt dat ook niet trouwens. Maar daar ga ik nu liever niet op in om mezelf niet te triggeren. Het ijsblokje: ijsblokje net zolang in je handen houden tot het gesmolten is. Dat wil bij mij wel eens helpen, rustig maken en de ergste drang weghalen.

Wat mij ook goed helpt, is mijn 'doosje'. Ik heb een doosje met allemaal dingen die belangrijk voor mij zijn en die me afleiding bieden. Foto's, kaarten die ik heb gekregen, het dossier van de eerste therapeut waar ik ben geweest, herinneringen aan leuke dingen die ik heb gedaan, dat soort dingen. Wanneer het echt heel erg slecht met me gaat, dan open ik dat doosje. En dat maakt me dan weer rustig. Zorgt dat ik afleiding vind of dat ik juist kan huilen - iets wat ik normaal heel moeilijk vind -.

Ik heb die lijst nog niet opgezocht. Maar daar staan nog veel meer van dat soort dingen in. Zal hem nu wel even gaan zoeken.

Liefs,
Teardrop.
komt want die flipt dan helemaal door enzo!
en over dat elastiekje en ijsblokje.. dat elastiekje ken ik wil maar het helpt niet echt, maar hoe zit dat met dat ijsblokje?
en door jullie reacties ( vooral op het vorige bericht) zit ik er wel over te denken om naar proffecionele hulp te gaan maar hoe zit dat en waar moet je dan heen? want ik wil gewoon echt niet dat mijn moeder het weet!
ik hoop dat iemand hier antwoord op weet!

kusje,
teardrop. (opgeheven op 24-9-2011) donderdag 07 februari 2008 11:59
Ahum, ik had dus je tekst even naar mijn reactie gekopieerd om overal goed op te reageren, maar was dus vergeten om alles helemaal weg te halen.
Sorry!!

O 26 feb 2009 verjaardagskado ( 1 )
O 29 jan 2009 waarom ben ik er ooit aan begonnen ( 1 )
O 11 dec 2008 druk
O 18 jun 2008 geslaagd! ( 1 )
O 02 apr 2008 opleiding
O 24 mrt 2008 kutstreek ( 1 )
O 23 mrt 2008 .
O 19 mrt 2008 druk in me hoofd
O 15 mrt 2008 niet zo handig
O 12 mrt 2008 liedjes ( 4 )
O 09 mrt 2008 lezerlijst ( 3 )
O 06 mrt 2008 Jarig ( 1 )
O 04 mrt 2008 wat een kut dag! ( 1 )
O 02 mrt 2008 onverwacht gesprek met me broer ( 1 )
O 28 feb 2008 juist nu allemaal ( 1 )

vorige volgende