Helpersyndroom

Vannacht werd ik wakker om een uur of 3:30
Hij stuurt mij een bericht dat ie van mij houd en belt mij op op Whatsapp.
Eén belletje uit eigen belang. Of ik aub zijn spullen niet wil weggooien. Of hij het op een normale manier op kan halen en wat ik nou wil.
Ik kies voor rust zeg ik.
Dat ik niet meer met hem om wil gaan.
Dat ik niet moet denken dat ik het bij een ander ga proberen en weer bij hem terug komen.
Dat laatste zijn zijn woorden.


Ik kies inderdaad voor rust.
Heb over mijn eigen na zitten denken ook.
Helpersyndroom heet zoiets.
We hebben er allebei last van. De ander wanhopig willen redden als einddoel om gewaardeerd te worden voor je harde inzet.
Ik moet er ergens ook wel om lachen.
Hoe diep kun je als mens zinken.
Is dit daadwerkelijk waar ik mijn leven aan heb vergooid?
Had ik niet op een andere manier aan waardering kunnen komen?

Natuurlijk wel.
Daarom heb ik zojuist mijn huiswerk afgemaakt en opgestuurd.
Daarom ben ik in der loop der tijd gaan kaarlteggen en droom duiden...
Jezelf nieuwe dingen aan leren. Daar doe je een ander ook een dienst mee en ook dat word gewaardeerd.

Ik ben niet eens boos. Want ook hij had geen leven en was zo bang om afgewezen te worden dat hij uit pure wanhoop aan mij ging vastklampen. Als ik zou zeggen spring dan zou hij vragen hoe hoog.
En dat is dieptriest.
Ik pushte hem om iets met zijn leven te gaan doen.
Een eigen leven opbouwen. Dat hij een bepaalde voorkeur kwa levensstijl erop na houd dat even terzijde. Hij durft tenminste voor zichzelf te kiezen ook als dat betekent dat iemand jou niet meer ziet zitten.
Hij gaf van alles, respecteerde zichzelf niet eens om maar aardig gevonden te worden.
Daar kon ik geen respect voor opbrengen en andersom idem dito.

Het ergste is nog in je gezicht gesmeerd te krijgen dat voordat ik hem kende mijn leven ook een puinhoop was en ik niks had en dat hij ervoor gezorgd had dat ik het nu zo goed heb.


Ik wil helemaal niet eeuwig dankbaar moeten zijn.
Ik wil zelfstandig en onafhankelijk zijn.
Dat is nog steeds mijn streven.
Hij haalt de bloed onder mijn nagels vandaan en ik irriteer me mateloos als hij hier is.
Daarom ben ik ook blij als hij er gewoon helemaal niet is.


Ik ben helemaal klaar met strijden. Waarover eigenlijk?
Over waardering.
Het gaat helemaal nergens over.


Ik schaam mij voor mezelf dat dit zoiezo niet de 1e x is maar een constant terugkerend patroon van het willen redden van mannen die in mijn ogen hulpvrager zijn.
Goh had ik die inzet maar getoond voor beide kinderen dan had mijn betrokkenheid me nog iets zinvols opgeleverd.


Ik vind het echt heel erg leuk wanneer ik bezig ben met het maken en versturen van huiswerkopdrachten.
Op naar hoofdstuk 8.



Als het doel toch elkaar redden is dan is bij deze mijn missie geslaagd.
Hij is niet meer aanhankelijk en afhankelijk en doet zijn eigen ding.
Ik zou niemand ook maar adviseren om hun tijd en energie te gaan steken in een ander willen verbeteren voor waardering.
Werk aan jezelf man! Waardeer jezelf en laat een ander in zijn/ haar waarde.


Ik ben dus ook niet boos. Ik begrijp heel goed wat er gebeurt.
Maar ik kies wel voor rust, regelmaat en orde.
Op een gegeven moment ook maar gezelschap zoeken van mensen die wel kunnen waarderen waar ik waarde aan hecht.



Wizkid en Rema on the background.

Op naar hoofdstuk 8 van mijn lesboek of map.
Zo lekker douchen ook.


Gr Art = Tiek