Terugblik Curaçao

Ik ben lekker thuis. Mijn koffers langzaam maar zeker aan het uitpakken. Ruimte maken in mijn woning. Mijn grootvaders foto staat mooi ingelijst op de huiskamer vloer.
Vandaag was het heel erg heet hier in Nederland.
Dat viel een beetje tegen. 21 graden voelt als 31 graden. Niet te vergeten dat in Curaçao continue wind waait. Dat kan heel verraderlijk zijn.


Ok. Ik ging hals over kop naar Curaçao. Waarschijnlijk was het de roep van mijn ancestors, mijn vader en grootvader die er allebei op stonden dat ik terug naar huis moest keren, mijn geboorte/ roots eiland Curaçao.

Mijn nicht is schrijfster en heeft een aantal huizen gekocht of gebouwd die zij verhuurd.
Omdat ik familie ben kon ik voor een leuk bedrag de woning/ appartement aan Saliña Harbour View huren. Mijn nicht is van aanpakken en geen oppurtunities laten schieten. Ik werd overal mee op sleeptouw genomen, naar familie, naar allerlei plekken op Curaçao waar ik anders ook nooit zou komen.

En zodoende bezocht ik het graf van mijn grootvader in de nis in Curaçao bij Roodeweg.
Ik wist helemaal niet dat mijn grootvader ook bij de andere kinderen ( mijn broers) allerlei pijn, verdriet en vraagtekens opriep.

Het enige wat ik wist is dat mijn broer bezig was met een film ter ere van mijn vader genaamd de laatste hike.
Mijn vader deed aan hiken met mijn broer en neefje samen. Beiden zijn overleden ( mijn broer niet)



Mijn vaders laatste wens was uitgestrooid worden op de Christoffelberg.

December 2024 kwam ik via mijn nichtje erachter dat zij en haar ooms opa gingen uitstrooien. Mij was hier niks over bekend.
Ik heb dan ook geen contact.
Mijn moeder was op Curaçao, dat wist ik omdat ik haar op WhatsApp heb en foto's kon zien.

Mijn nicht regelt dat ik met een ander familie lid de Christoffelberg ga beklimmen. Onze klim begint niet bij de kaartjesverkoop maar daar waar geadviseerd word om de auto te parkeren en van daaruit te gaan lopen.
Ik noem het smokkelen en we klommen binnen een uur naar boven met pauze. Het afdalen vond ik het zwaarste. Mijn benen waren moe van spieren knijpen en balans vinden. Dit was mijn 1e hike op nikes. Die nikes heb ik ook weggegooid daarna. Na regelmatig werken bij post.nl op die pattas en hiken in mondi naar Jan Tiel en nu nog de Christoffelberg op hadden mijn nikes echt hun beste tijd gehad. Hup in de kliko ermee.

Enfin ik vond het afdalen zwaar. Toen ik boven aan de top was dacht ik nog van iets van libation doen voor mijn vader maar ach..
Ik heb in zijn spirit de berg opgeklommen en afgedwaald. Dit deed ik met name voor mijn vader. Toen we helemaal waren afgedaald van de Christoffelberg krijg ik ineens een appje van mijn broer dat het filmpje ter ere van mijn vader genaamd " de laatste hike " af is en te zien vis link.




Dat vond ik echt heel bijzonder. Ik ben net de berg af.
Het is alsof mijn vader zelfs de datum bedacht had dat ik zou gaan klimmen. Kennelijk was de last hike niet compleet zonder al zijn kinderen, ik ben zijn enigste dochter.

Ik raak er niet over uitgepraat. We gaan ook nog zwemmen met familie bij Porto Marie. Wat is het toch heerlijk daar. Er zitten grote pelikanen te zonnen op de rotsen. Er loopt ook een varken rond te snuffelen in mensen hun spullen. Mijn neef gooit een steen tegen het lijf van de varken om het weg te jagen.

Mijn billen raken verbrand en geroosterd in de hete zon. En ik probeer de link te bekijken van het filmpje maar dat is allemaal te onhandig allemaal. Thuis bekijk ik het filmpje op mijn gemak en ik zie hoe mijn vader niet alleen uitgestrooid is op alle plekken waar ik heb gelopen, gezeten en gestaan maar er is ook wiskey uitgegoten op al die plekken en wat een hoop as. Jeetje, mineetje.
Mijn broers en nichtje hadden al het voorwerk gedaan. They poured libation. Ze hadden de weg voor mij vrijgemaakt en ik hoefde alleen maar te lopen.
En dat heb ik in alle rust en zekerheid gedaan.

Voor mijn broers en nichtje was het een pittige weg naar de top.
Hun starten bij de kaartjes verkoop plek,en dus niet met de auto halverwege afgezet worden.

Mijn jongste broertje had bedacht om mijn vaders hike schoenen aan te trekken. Wat een slecht idee bleek dit achteraf te zijn. De schoenen vielen van ellende uit elkaar en de 2 oudere broers moesten naar de auto terug keren om andere sportschoenen voor broertje te halen. Dat kost alleen maar tijd. Tot overmaat van ramp is mijn nichtje aangevallen en gestoken door een kolonie boze bijen die ook mijn oudste broer in de wang heeft gestoken.


Hahaha!



Echt schandalig ditte. Volg dan ook gewoon de gele pijltjes dan had je dit gezeik ook niet.
Niet eens eten meegenomen.
Ik had voldoende water en een bakje eten mee. Ik ging klimmen met een lege maag ,at aan de top en daalde af naar beneden.

Dus voor mijn broertje met name was het afzien. Hij had het zwaar en lag op rotsen uit te rusten.

Uiteindelijk hebben ze het gered en volgens mij hebben ze ook gehuild aan de top toen de laatste resten werden uitgestrooid.


Niet alleen kwam het hiken, het uitstrooien van onze vader aan bod maar ook het overlijden van grootvader en het vinden van zijn graf. Dat was een heel emotioneel moment.


Onze grootvader....





Ik bezocht regelmatig de plek waar hij voor zijn overlijden woonde.

Dus alles viel mooi samen. Dit kon nooit toeval zijn geweest.

Het filmpje was af. Mijn broers en moeder waren emotioneel want het vinden van grootvader was voor hun het cirkel compleet maken. Ter ere van mijn vader betekent dus ook terugkeren naar de bron die mijn vader gemaakt had. Mijn grootvader overleed veels te vroeg...


Ze hadden hem terug gevonden. Ze zouden het eiland niet verlaten zonder grootvaders graf te hebben bezocht. Moet je nagaan wat het vinden van opa's graf met hun deed.

Maar ondanks dat het filmpje eindigde met de vondst van opa's graf en bloemen hangen bij zijn nis was ik behoorlijk ontevreden.

Ik ben naar het nationaal archief van Curaçao gegaan om gegevens van opa terug te vinden, zijn geboorte en overlijden.
Zijn moeder en haar ouders heb ik allemaal kunnen terug vinden maar geen vader...

Ik was bang om het eiland te verlaten zonder info over de vader van opa.
Totdat ik in contact kwam met de kleinkinderen van overgrootvader.
Ik kreeg de naam van de vader van mijn opa

Mijn overgrootvader was een blanke witmang met blond haar en blauwe ogen.
Van Saba naar Aruba verhuisd. Of die tak van de familie. De roots van deze overgrootvader ligt in Schotland.

Toen ik dat te weten ben gekomen had ik eindelijk rust.

Eindelijk was het plaatje van mijn grootvader compleet.
En dat er geen foto, geboorte en overlijdensdatum van zijn vader is dat vind ik niet zo boeiend. Wat boeit is dat de kleinkinderen die nog leven opgegroeid zijn met hun grootvader en blond/ blauwe ogen/ Aruba is ook destijds door mijn vader verteld. Zoektocht naar zijn roots...

Familie leden van die tak willen meer info over die familie lijn. Maar voor mij is het nu genoeg. Ik ben veel te weten gekomen. Tis voor nu goed zo.

Ik heb eindelijk rust. De zoektocht naar grootvader is met succes volbracht. De rest zien we wel. Omdat mijn grootvader tragisch is verongelukt wilde ik weten hoe en de wat. Wie zijn zijn familie, waarom..

Etc.

Er zijn nog zoveel vragen waar directe familie leden geen antwoord op geven.
Waarom heeft overgrootvader al zijn kinderen niet erkend? Waarom staat hij nergens in het archief als vader.


Waarom 4 kinderen of misschien wel meer met onze overgrootmoeder maar geen huwelijk?

Hoe was de band opa en diens vader.


Toen overgrootmoeder overleed waarom heeft grootvader zijn kinderen niet in huis genomen?



Sommige antwoorden heeft te maken met tijdsgeest en dat vaders die kinderen niet officieel erkend hebben de kinderen na overlijden moeder niet mogen hebben.


Overgrootvader familie naam is alom in Aruba.
Wie is wie?
Zijn we allemaal familie van elkaar?

Waar gaat deze zoektocht beginnen?


Sommige familie leden werken expres niet mee.


Dus grootvader roept steeds meer en meer vragen op.


Dus mijn vakantie was niet alleen maar zon, zee en strand. Het was een pittige zoektocht.
Ik heb mij igv niet verveeld.

Het was echt heel erg leuk, intensief en leerzaam.
Ik heb een hele mooie vakantie gehad dat met succes is afgerond.

Ik heb echt de connectie gemaakt met mijn voorouders, familie, plekken daar. Curaçao voelde aan als thuis komen.

Ik leerde nieuwe mensen kennen en kwam oude bekenden tegen die in Curaçao zijn gaan wonen.

Je wilt niet weten hoe gelukkig en tevreden ik mij voel en ik heb ook heel erg veel.op blote voeten gelopen.


Nu ben ik weer thuis in Nederland waar het ook helemaal geweldig is maar het voelt nu als een keuze maken.
Welke richting ga ik op?
Geen zinloze projecten meer. Er moet nu echt iets van de grond komen.


Luis was een zinloos project. Ik ben nog geen eens boos. Hij was niet waar ik naar op zoek ben ,het was wel reuzeinteressant om te kijken wat dat allemaal was met die gast.
Dat geheimzinnige...

Maar dat heet tijdverdrijf en entertainment.
Voor de rest heb je der toch niks aan en valt er niks uit te halen.
Ik heb helemaal geen belangstelling meer en stop mijn energie liever in andere dingen. Wat hij allemaal van plan was is mij nog steeds een raadsel. Zal vast niet veel soeps zijn. Zijn snode plan mislukte en torn hield hij het heel gauw voor gezien.




Wat een zielig figuur ook. Het heeft hem meer gekost dan mij.
Hahaha!

Waar ben je toch allemaal mee bezig vraag ik mij dan af en waar doe je het eigenlijk voor?

Wat een stumper ook!

Als je er op zo'n manier aan moet komen en het werkt voor geen meter..




Ach...

Tis bedtijd!

Welterusten.



Gr Art = Tiek