herinneringen met jou.
Ik tel de dagen voordat je weer bij me bent.
Aan dat wachten, raak ik nooit gewend.
Ik hoop constant; was je maar hier. Want bij jou zijn doet mij het meeste plezier.
Het doet me pijn als je afstandelijk doet. Hoewel ik eigenlijk wel weet, je bedoelt het wel goed. Het liefst ben ik bij je dag en nacht. Ik ben echt verliefd, wie had dat nou verwacht.
Mn gedachten dwalen af naar onze herinneringen. Over hoe we samen lagen en liedjes gingen zingen
Ik wil dit nooit meer kwijt en nog heel vaak over doen.
Alsjeblieft zullen we weer herinneringen maken, net als toen
Tranen vallen van gemis. Ik heb dit echt nog nooit gehad maar hoe trekken mensen dit? Hoe kan je nou in godsnaam leven met constant het gevoel dat je iemand mist.. fuck.
Jstar94, vrouw, 30 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende