Het gaat weer beter

Ik merk dat het goed was om er even uit te gaan en te stoppen met mijn 100 dagen challenge. Ik ben de draad weer langzaam aan het oppakken en er komen goede dingen op mijn pad. Mijn LL heeft al één en ander hiervan meegekregen. Op het vlak van werk en opdrachten zijn er uitdagingen mijn kant op gekomen en lijk ik eindelijk het idee te hebben dat het lekker gaat, dat ik iets mag doen dat qua uitdaging meer op mijn niveau past dan wat ik de laatste twee jaar gedaan heb.
En dat wat er mijn pad op is gekomen, lost ook meteen wat andere issues op waar ik mee zat.

Enige worsteling is nog dat ik er financieel iets voor over moet gaan hebben, en dat gaat om een bedrag dat ik momenteel nog niet heb. Maar, ik merk dat mijn zorgen minder zijn geworden en dat ik er het volste vertrouwen in heb dat het allemaal goed gaat komen.

Ik heb me vanochtend weer gewogen, na dat een paar weken niet meer gedaan te hebben. Ik heb een periode wat minder op mijn voeding gelet en was bang dat al mijn werk teniet was gedaan door de afgelopen weken, maar het viel me mee. Ik ben zo'n 2 kilo aangekomen. Zonde, maar niet meteen het einde van de wereld. Ik wil nu weer met opgeheven hoofd verder gaan.

En: het klopt dat ik dit in de vroege ochtend schrijf. Ik heb gisteravond besloten om The Miracle Morning opnieuw te lezen. Ik wist dat het me in positieve zin zou motiveren en dus heb ik vanochtend al een heerlijke wandeling met Charlie erop zitten. Ik ben nog niet eens ver in het boek, maar zit weer meteen in de positieve vibe.

Straks om 9 uur wil ik naar een krachttraining groepsles gaan in de sportschool. Ik wil voor die tijd al lekker veel werk hebben gedaan, omdat ik weet hoe erg me dat zal motiveren. Het hele: ik heb al x-aantal woorden geschreven en het is pas 9 uur, is een superfijne gedachte die ik al lang niet meer heb gehad.

Ik ben oprecht blij dat ik alles weer wat positiever ben gaan zien. Ik heb nog wel een weg te gaan, want ben er nog niet, maar het begin is er, en daar ben ik superblij mee