Het is allemaal zo nutteloos

Soms vraag ik me echt af wat mijn leven waard is. Iedere dag pijn en andere ongemakken waardoor ik beperkt ben in mijn beweging, mensen missen die er niet meer zijn, een baan waar ik niet echt happy mee ben. Ik heb geen doel, geen mensen om voor te zorgen of die mij verzorgen zonder dat ik dat hoef te vragen. Ik heb niemand lief, niemand heeft mij lief. Oh er zijn genoeg mensen die om me geven, aardig voor me zijn en misschien die zelfs van me houden maar ik kan er niks mee. Gisteren heel veel positieve aandacht van het mannelijk geslacht gekregen (nee niet omdat het valentijnsdag was, die kaarten bloemen chocola hebben mijn deur niet gevonden) maar dat maakt me juist dat ik me eenzaam voel, dat ik soms intimiteit mis. Vaak zijn het mannen waar ik niks mee heb of die onbereikbaar zijn. Just my luck en ik ben niet het type dat dan maar met iemand in zee gaat omdat dat zo hoort. Ik haat dit soort dagen waarbij ik het liefst zou verdwijnen omdat ik het gevoel heb dat ik er niet toe doe...morgen maar weer een big smile opzetten en doen alsof ik het gelukkigste mens in de wereld ben.