Het is even een tijdje geleden

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb. Mijn leven staat echt helemaal op zu'n kop.
Momenteel ben ik druk bezig met afstuderen, maar dat brengt echt heel veel stres met zich mee. Ook gaat het niet zo lekker mijn opa, laatst hebben ze zijn hart opnieuw gereset. Dat betekend gewoon dat ze zijn hart stil hebben gezet en weer opnieuw hebben opgestart.

Hoewel het gelukkig weer goed gaat met mijn vriend en ik en gelukkig ook met mijn schoonmoeder. voel ik me de laatste tijd echt depressief. Of dit komt door het weer of dat ik zoveel stres heb, weet ik ook niet. Misschien zelf een combi ervan.

Voor de rest gaat het op vriendschap gebied niet helemaal lekker. Zoals jullie weten zit ik op paardrijden en zit er een vriendin van mij daar ook op. Laatst heb ik mijn eerste wedstrijd gereden en ben ik ook nog eens eerste geworden. Ik had haar niet verteld dat ik mee ging doen en toen ze erachter kwam, was ze in eerste instantie erg blij voor me. Maar toen ik eerste was geworden en ik daar zo blij mee was, dat ik het op facebook heb gezet reageerde ze niet meer. En de eerste keer dat ik haar zag, was ze me aan het negeren en deed ze erg lollig met haar vrienden die ze mee had genomen. ( waarvan ik de hele training, hun ogen in mijn rug heb voelen branden ). Ook plaatste die vriend niet al te leuke opmerkingen.
Aangezien ik de laatste tijd heel emotioneel word, barste ik na de les ook in huilen uit bij mijn instructeur. Achteraf misschien heel kinderachtig van mij dat ik er niet gewoon boven ga staan. Maar soms heb ik gewoon dat alles me teveel word dat ik gewoon in huilen uitbarst. Waar het vandaan komt, ik heb echt geen idee.

Afgelopen zaterdag ben was ik naar een feestje van een vriendin van mij gegaan ( mijn vriend is op wintersport ) en daar was zij ook. Ik heb heel normaal gedaan en heb die vriendin van mij was heel blij met haar leuke feestje. Maar dat heeft me wel aan het denken gezet, misschien is het gewoon mijn eigen houding waar zij op reageert.Ik kom namelijk niet altijd vriendelijke over omdat ik vaak zo in gedachten zit en dat is misschien niet eerlijk tegenover haar. Maar dat heb ik haar ook uitgelegd. Ik hoop dat gewoon dat we wat meer kunnen praten, want het kan niet zo zijn dat het alleen mijn schuld is. Ergens krijg ik het idee dat zij namelijk alleen maar bezig is met dat zij beter wil zijn dan ik. Terwijl het mij allemaal niet uitmaakt, ik wil gewoon paardrijden en met paarden bezig zijn.

Ik weet dat het weer een lang verhaal is en dat heel veel het niet willen lezen. Maar ergens hoop ik dat er iemand is, die mij een beter gevoel kan geven. Want of het echt zo is dat weet ik niet. Maar ik voel me depressief.
24 feb 2015 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van justme310
justme310, vrouw, 36 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende