het is geen honger
ik wil je huid
je haar
je flanken
alles wil ik
tot je zachte
oogopslag
aan toe
laat mij je zinnen
ruggebogen
vuisten en
verdronken ogen
laat mij ze proeven
mij ze drogen
mij ze minnen
mij ze zogen
tot ze tollen van genot
ik wil niet
buiten jou
niet dit gekooide lijf
bewonen, al wat zo
beklemmend is
in twaalf tonen
vangen
nooit meer
onderricht verlangen
van één
die niet breken wil
het is geen honger die ik stil met woordenvangen
ik wil ons met gepast verdriet
doen samenhangen
- lotte van dijck
dearjenny, vrouw, 38 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende