Het is idd gebeurd.
Het gene waar iedereen van wilde dat het niet gebeurde is toch gebeurd. Ik heb een overdosis genomen. Zrijdag avond ging het gewoon zo fucking slecht dat ik maar uitweg zag. En ik die ook ben ingeslagen. Ik heb express niet alles ingenomen zodat ik altijd nog wat bij de hand heb. Ik weet totaal niet meer wat er in het weekend is gebeurd. Ik weet alleen nog dat Jennifer me opbelde en dat ik niet kon praten. Ik was helemaal verlamd. Op een gegeven moment moest ik naar de wc maar dat haalde ik echt net terwijl de wc naast mijn kamer is. Me benen waren zo onwijs zwaar. Maandag heb ik toch maar de grote stap genomen om me therapeut op te bellen. Die weer eens leuk beweerde dat er iets moet verandere maar vervolgens niks doet. Ik moest meteen de huisarts opbellen en me therapeut zou nog even voor de zekerheid contact opnemen met mijn psychiater. Die er toch wel heel erg van schok en zij dat ik een hele hoge overdosis had genomen en ik bloed moest laten prikken om me bloedspiegel te laten controleren. Ik had geen energie meer om met nog meer personen te praten of voor wat dan ook. Ik heb toen eerst rustig ff op de bank gelegen en Els geprobeert te bellen die dus weer in gesprek was. Toen heb ik na een hele lange tijd piekeren toch maar me huisarts opgebelt die die zelfde dag langs zou komen of opbellen. Ik had nog maar net opgehangen of Els belde. Wat een opluchting. Echt ik heb zoveel aan der ik kan haast niet zonder meer. Ze is me alles. Ze schrok er ook van maar had het wel zien aankomen. Ik heb geen toekomst en mijn moeder wilt ook zelfmoord plegen.
Voor het eerst merkte ik dat haar stem in een keer anders was dan normaal. Binnekort maar een ff een lief cadeautje voor kopen.
Na het gesprek met Els heb ik me vader opgebelt die eigenlijk wel schrok maar het ook al verwachtte. Hij heeft meteen het RMPI opgebelt waar totaal niemand was die me vader erover (de school) te woord kon staan. Na dat gesprek belde me huisarts waar ik ook nog een tijdje mee aan de telefoon heb gehangen. Hij dacht eerst dat ik het prongeluk had gedaan maar dat verbeterde ik al snel in expres. Hij heeft beloofd voor donderdag nog contact op te nemen met Mous omdat er echt iets moet verandere en ik niks kan doen. Elke keer zeggen/vragen ze de begeleider/verwijzer. Het lijkt wel weer een beetje op het RIAGG.
Verder heb ik die dag nog veel gehuild maar voelde me nog steeds niet helemaal oke. Dus heb ik verder geen activiteiten gedaan daar was ik nog veel en veel te zwak voor. Vandaag voel ik me ook nog niet 100% maar net genoeg om dit even te typen. Maar das ook weer te veel van het goede vandaar dat ik nu weer lekker rustig op de bank ga liggen.
Voor het eerst merkte ik dat haar stem in een keer anders was dan normaal. Binnekort maar een ff een lief cadeautje voor kopen.
Na het gesprek met Els heb ik me vader opgebelt die eigenlijk wel schrok maar het ook al verwachtte. Hij heeft meteen het RMPI opgebelt waar totaal niemand was die me vader erover (de school) te woord kon staan. Na dat gesprek belde me huisarts waar ik ook nog een tijdje mee aan de telefoon heb gehangen. Hij dacht eerst dat ik het prongeluk had gedaan maar dat verbeterde ik al snel in expres. Hij heeft beloofd voor donderdag nog contact op te nemen met Mous omdat er echt iets moet verandere en ik niks kan doen. Elke keer zeggen/vragen ze de begeleider/verwijzer. Het lijkt wel weer een beetje op het RIAGG.
Verder heb ik die dag nog veel gehuild maar voelde me nog steeds niet helemaal oke. Dus heb ik verder geen activiteiten gedaan daar was ik nog veel en veel te zwak voor. Vandaag voel ik me ook nog niet 100% maar net genoeg om dit even te typen. Maar das ook weer te veel van het goede vandaar dat ik nu weer lekker rustig op de bank ga liggen.
13 jan 2004
- meld ongepast verhaal
-
Echelon
dinsdag 13 januari 2004 11:29
I knew it
... kepput zien gebeuruh en khaddut geejneejnz door ... pff... kim... 
... je hebt wel een toekomst... we bouwuh er samuh een op... *begint weer te jankuh*... kim... why... -
miems
dinsdag 13 januari 2004 19:02
das sker kut..........maar er zijn mensen die van je houden........en als het mis gaat........dan ben je ze kwijt, ben je alles kwijt!
kzou ur goed ovurnadenken voordat je ut weer doet.........je doet er zoveel mesnen mee pijn
k kan ut weten..jmmr genoeg
sterktuh
knufful!
Kus Miems -
miss h-je
maandag 26 januari 2004 22:42
ik vind dit echt verschrikkelijk wat er is gebeurd........maar zoals je zelf al net vertelde, els is alles voor me............maar mischien ben jij ook wel alles voor els en voor nog wel veel meer mensen, en die moet je dan allemaal in de steek laten. ik heb ook geprobeerd zelfmoord te plegen maar door er gewoon ff een weekje tussenuit te gaan(totaal andere omgeving)voelde ik me weer ff helemaal opgeladen en kon ik het hele leven weer aan
xxxxxxxxxxxxxxxx
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 30 jan 2013 voor het eerst huilen om die klote ziekte ( 4 )
- O 02 dec 2012 Wil ik wel van mijn anna af? ( 1 )
- O 26 sep 2012 tsja..kapot ( 1 )
- O 16 apr 2012 zoveel pijn ( 1 )
- O 27 mrt 2012 ontgoochelde huisarts ( 1 )
- O 23 mrt 2012 tja..moeilijke periode die nog wel ff duurt
- O 30 dec 2009 An another year goodbye.. ( 1 )
- O 15 jul 2008 Waarschijnlijk weer naar Gesloten afdeling
- O 22 jun 2008 anorexia ( 3 )
- O 22 jun 2008 wat een rot dag.......i still day ( 1 )
- O 11 jun 2008 Ben gelukkig weer rustig.......nu ff een update ( 2 )
- O 11 jun 2008 ben ik weer....HELP!!!!!!!!!! ( 1 )
- O 10 jul 2006 dit kan dus nog de hele zomervakantie duren ( 2 )
- O 06 jun 2006 Slechtste dag van mijn leven ( 5 )
- O 17 mei 2006 andere psycholoog