voor het eerst huilen om die klote ziekte
Drie dagen voor kerst kregen we het aller slechtste cadeautje wat we konden krijgen. Er is kwaadaardige kanker bij mijn moeder gevonden in der kaak. De feestdagen waren echt bud. Ik had er geen zin in het waren rare dagen. Ook wisten we verder niks. Het is kwaadaardig het moet weg maar dat was het. De Daniel den hoed was pas in het nieuwe jaar in zicht.
Het waren zware dagen maar eindelijk was het zo ver moeders kon naar der afspraak. Uiteindelijk wisten we nog niks omdat ze onderzoeken moest doen een weer twee weken wachten op de uitslag. Ergens wisten we al dat we moesten wachten maar het blijft klote. Uitslag nog wat gezien in de long van me moeder weer onderzoeken en wachten volgde.
Vandaag hebben we te horen gekregen dat me moeder 11 feb bij de longarts terecht kan maar dat ze nu wel met de bestraling starten. De doktoren gaan eerst bestralen om te kijken wat dat doet. Want met opereren zou er een gat in der kaak komen wat erg onhandig is en ze waarschijnlijk toch nog een stukje over laten om die vervolgens te bestralen.
Door de hele situatie is het psychisch heel snel achteruit gegaan ben erg psychotisch geworden en heb hierdoor een flinke hoge dosering medicatie gekregen. Mijn energie wordt uit me gezogen alsof het niks is.
Vandaag heb ik voor het eerst om dit hele gedoe kunnen huilen. De eerste weken lukte me dit niet. Tsja nu ben ik leeg en er spoken veel dingen door mijn hoofd. Goeie en slechte.
kimmetjexx, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende