het is voorbij...
wat ik en seppe hadden... voorbij, gedaan, over... heb daarstraks een einde gemaakt aan onze relatie... ik kan men leven niet 5 jaar op pauze zetten om dan aan een toekomst samen te beginnen... ik wil nu verder met men leven
ik heb al heel veel tranen gelaten de laatste uren en ik weet dat er nog veel zullen volgen... langs alle kanten krijg ik hulp (afleiding), mensen die me niet alleen willen laten, maar het liefst van al zou ik nu alleen willen zijn... mss dat ik straks nog wel ff wegga, maar nu nog niet...
men hoofd bonkt, men hart huilt...
28 februari ben ik en seppe gekraakt.. (zoals hij zelf zegt)... sindsdien is er teveel veranderd in ons... we groeide van elkaar weg en hoe hard we ook bleven proberen de pijn was ondraaglijk...
ik weet niet of ik de juiste beslissing heb genomen maar als ik al zo lang (een dikke maand) twijfels had aan onze relatie denk ik dat ik wel juist heb gedaan
ik weet niet wat de toekomst brengt... of morgen... pijn en verdriet, dat zeker... een lach als ik aan onze mooie momenten denk, maar als die niet meer opwegen tegen de negatieve momenten gaat alles zwaar worden... worden de nachten langer en donkerder....
ik voel mezelf momenteel als een hoopje ellende, ik kan me niet herinneren hoe lang het geleden is dat ik me zo alleen heb gevoeld terwijl ik echt van iedereen de steun krijg om me hierdoor te sleuren...
ik hoop echt dat seppe men maatje kan blijven... dat de pijn slijt en we terug weten wat we aan elkaar hebben... niet voor een relatie, dat is het laatste van men zorgen momenteel... ik wil terug men eigen weg uit... alleen, met men 2 schatten...
ik heb al heel veel tranen gelaten de laatste uren en ik weet dat er nog veel zullen volgen... langs alle kanten krijg ik hulp (afleiding), mensen die me niet alleen willen laten, maar het liefst van al zou ik nu alleen willen zijn... mss dat ik straks nog wel ff wegga, maar nu nog niet...
men hoofd bonkt, men hart huilt...
28 februari ben ik en seppe gekraakt.. (zoals hij zelf zegt)... sindsdien is er teveel veranderd in ons... we groeide van elkaar weg en hoe hard we ook bleven proberen de pijn was ondraaglijk...
ik weet niet of ik de juiste beslissing heb genomen maar als ik al zo lang (een dikke maand) twijfels had aan onze relatie denk ik dat ik wel juist heb gedaan
ik weet niet wat de toekomst brengt... of morgen... pijn en verdriet, dat zeker... een lach als ik aan onze mooie momenten denk, maar als die niet meer opwegen tegen de negatieve momenten gaat alles zwaar worden... worden de nachten langer en donkerder....
ik voel mezelf momenteel als een hoopje ellende, ik kan me niet herinneren hoe lang het geleden is dat ik me zo alleen heb gevoeld terwijl ik echt van iedereen de steun krijg om me hierdoor te sleuren...
ik hoop echt dat seppe men maatje kan blijven... dat de pijn slijt en we terug weten wat we aan elkaar hebben... niet voor een relatie, dat is het laatste van men zorgen momenteel... ik wil terug men eigen weg uit... alleen, met men 2 schatten...
24 jul 2009
- meld ongepast verhaal
-
kruidje
vrijdag 24 juli 2009 20:31
Hoe hard en moeilijk het ook is,het is waarschijnlijk beter zo..
Sterkte !!
-
anouk
vrijdag 24 juli 2009 21:41
sterkte!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 feb 2009 foto's berenschool ( 4 )
- O 04 feb 2009 blaasje ( 1 )
- O 04 feb 2009 ooh what a night!! ( 1 )
- O 02 feb 2009 zicht??? ( 9 )
- O 31 jan 2009 zaterdagavondplannen ( 3 )
- O 30 jan 2009 smse
- O 30 jan 2009 afspraak
- O 29 jan 2009 afspraak??? ja of nee??? ( 3 )
- O 29 jan 2009 hoelang...
- O 25 jan 2009 angst...
- O 23 jan 2009 onbegrijpelijk-steekpartij ( 8 )
- O 22 jan 2009 engeltjes... ( 8 )
- O 12 jan 2009 nog een engeltje ( 2 )
- O 10 jan 2009 pffff ( 1 )
- O 09 jan 2009 tis ff ...