ooh what a night!!

gisteren om 17.30 afspraak bij de oogarts... deed het zowat in men broek van de stress, maar anderzijds had ik er een goed gevoel bij... beetje in men p zitten bladeren toen ik men toer afwachtte om vervolgens bij de dokter te komen... me in die mega-ongemakkelijjke stoel gezet en men verhaal gedaan...

kin op het balkje en zij maar kijken in men oog... mmm, ja, mmm, meer hoorde ik niet van haar....

ze nam een raar stokje met een draadje aan, ze streelde er eerst mee over men goede oog wat vreselijk raar aanvoelde en vervolgens aan men slechte oog... en weer zei ze niets...

ik stierf ondertussen 100 x van de zenuwen...

vervolgens kwamen er toch woorden uit haar... ik denk niet dat het herpes is, de plaats is heel uitzonderlijk dus ik denk eerder dat het een ontsteking is van... (dan noemde ze een woord dat ik totaal niet kende maar het had enorm veel medeklinkers)

haar voorstel: ik ga het blaasje stukprikken en jij blijft je medicatie gewoon doornemen, komt er binnen de week terug een blaasje neem je je medicatie helemaal uit... krijg je deze week geen blaasje mag je stoppen met je medicatie en is het geen herpes... komt er binnen een maand of later terug een blaasje moet je terug naar hier komen en prikken we het terug door... komt er daarna nog een blaasje dan volgt er een operatie omdat het een teken is dat je geen littekenweefsel maakt aan je oog en dat de ontsteking veel dieper ligt...

goed nieuws dus... ik vroeg haar hoe groot de kans was dat het blaasje zou terugkomen en ze verzekerde mij dat dat maar 25 % is... pfffff valt da ff mee zeg...

kin terug op het balkje, heel hoog kijken en een druppeltje in men oog... een oog kunnen ze naar het schijnt niet verdoven maar wel het blaasje... ze nam haar naaldje (leek enorm!!!) en ze ging richting men oog... (ik wou men oog dichtknijpen en nooit meer opendoen in haar bijzijn, maar ik hield me gigantisch sterk) ze prikte me en ik trok weg.... godverdomme da deed vreselijk veel pijn... ze spoot een grote hoeveelheid vettige zalf in men oog en gaf me de tube mee... 5 dagen elke avond zalf tegen verdere ontsteking...

thuis aangekomen (snap nog steeds niet hoe ik zelf met de auto ben thuis geraakt) men dochters te slapen gedaan nadat ik eerst nog een keertje tegen de deur ben gelopen...

seppe gebeld en heel het verhaal gedaan... (ja het zit terug goed tussen ons) vervolgens me op men zetel geplant en in het donker wat tv gekeken... heel de tijd een vreselijk brandend gevoel aan men oog en nog steeds last van die druk op men oog...

rond 11 uur mee barstende hoofdpijn men bed ingekropen om vervolgens rond 4 uur gewekt te worden door kaat die pipi moest doen maar dat met het nodige kabaal en gehuil deed zodat lotte ook wakker werd en half in paniek niet meer het verschil tussen droom en realiteit kende...

ik kreeg ze niet meer hun bed in en ik was echt te moe en men oog deed echt teveel pijn om er me druk in te maken en heb ze dan om 4.30 maar in mijn bed laten slapen... ze zaten beide te huilen om naast mij te mogen liggen en men kop stond op springen... heb hen gezegd da ik geen kaat of geen lotte meer wou horen en dat ze mochten kiezen, in hun eigen bed slapen of in mama's bed zonder mama... want ik heb er een hekel aan om als een worstje tussen een sandwich te liggen met 2 plakijzers naast me... eentje geen probleem, maar 2??? niet als ik nog wil slapen... 's morgens geen probleem, zalig om nog ff te luieren met hen in bed...

ben op de zetel gekropen waar het ijskoud was en die zetel is eigenlijk goed voor het stort maar alles beter dan gewoel in een bed waar ik het superlastig zou hebben en men meisjes ook uit hun slaap zou houden...

half 8 wekker loop af...

5 na half 8 wekker loopt nog eens af

20 voor 8 wekker loopt af en ik praat mezelf moet in

kwart voor 8 wekker loopt af en ik schiet recht... waaaaaahhhhh binnen 55 minuten moeten men meisjes op schoool zijn....