Het is weer zover.

Mijn ouders zijn weer de controle verloren en de depressie die door het huis zweeft heeft hiervan gebruik gemaakt.

Paps was niet lekker, last van zijn borst, wat hij vaker heeft.
Mams lag zoals altijd op bed vanaf 12 uur en wou dat paps iets in de tuin ging doen. (de laatste tijd is dat haar hoogste prioriteit)
Paps zei dat dat niet kon omdat hij beroerd was, last dus van zijn borst. (hij heeft ook pilletjes voor zijn hart)
Mams boos, geïrriteerd, chagrijnig (bloed/cholesterol pillen, overgang, en natuurlijk de depressie)

Paps naar opa (woont dichtbij) om even tot rust te komen.
Mams uit huis gevlucht met haar tas zonder te vertellen waarheen ze ging (papa ook).

Broer naar mij toe: waar zijn papa en mama?
Dat wist ik niet, samen overal kijken, nergens vinden, ik bellen naar paps.
Zegt dat hij dus bij opa is omdat mama de hele tijd over de tuin zat te praten en zei dat papa een excuus had bedacht (pijn op borst). Oke dat begrijp ik.
Mams bellen, die wilt niet zeggen waar ze was, uiteindelijk zegt ze dat ze bij de AH is ijsjes kopen, en dat het papa's schuld is en die het mag oplossen.


Jeetje, ik word hier gek van! Ik moet altijd ouder spelen voor mama! Ja, ze heeft het zwaar, wij allemaal, maar ik wil dit niet meer, dat ze zomaar weg gaan.
Vooral omdat mijn broer dan meteen in paniek raakt.
Ik ben er zó klaar mee.
Het voelt soms gewoon dat ons hele gezin uit elkaar wordt gerukt door die KLOTE depressie!
27 mei 2012 - bewerkt op 27 mei 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van xLost
xLost, vrouw, 28 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende