het kan...
veranderen... zoals zo vaak bij mij... een paar dagen geleden ging het prima met mij...
een jaar geleden is mijn ma op midweek vertrokken... toen liet ze me alleen met men verdriet, men keuze...
nu is ze weer weg... had nooit gedacht dat het zo een indruk op me zou maken... heel de dag vecht ik al tegen men tranen... kijk ik naar men meisjes en zou ik mezelf gelukkig moeten prijzen met zulke schatten van kids... maar het gaat me niet... vorig jaar rond deze tijd was ik nog in verwachting... diep van binnen in blijde verwachting... maar ook een bange verwachting...
nu 1 jaar later... niks, alleen pijn, afschuw, haat, verdriet... noem maar op...
tijd heelt de wonden... dikke shit noem ik dat... ben in behandeling maar het is zo fucking moeilijk om door te gaan... ik kan niet meer in de spiegel kijken zonder haat te zien in men ogen... het verdriet is ongelooflijk groot, maar de haat, de woede is onmenselijk groot...
mm... ik heb hem laten wegzuigen... gewoon weg... men lijf uit en men leven uit... dacht je?? vergeet het maar... nooit, maar dan ook nooit zal mm uit men leven zijn... niet zolang ik leef... ik neem hem mee in men hart... tot ik hem kan zeggen dat ik spijt heb... spijt dat ik hem geen leven heb gegeven, spijt dat ik zo een laffe hond ben... en dat ik mss eindelijk het gevoel mag ervaren dat het wel ok is...
een jaar geleden is mijn ma op midweek vertrokken... toen liet ze me alleen met men verdriet, men keuze...
nu is ze weer weg... had nooit gedacht dat het zo een indruk op me zou maken... heel de dag vecht ik al tegen men tranen... kijk ik naar men meisjes en zou ik mezelf gelukkig moeten prijzen met zulke schatten van kids... maar het gaat me niet... vorig jaar rond deze tijd was ik nog in verwachting... diep van binnen in blijde verwachting... maar ook een bange verwachting...
nu 1 jaar later... niks, alleen pijn, afschuw, haat, verdriet... noem maar op...
tijd heelt de wonden... dikke shit noem ik dat... ben in behandeling maar het is zo fucking moeilijk om door te gaan... ik kan niet meer in de spiegel kijken zonder haat te zien in men ogen... het verdriet is ongelooflijk groot, maar de haat, de woede is onmenselijk groot...
mm... ik heb hem laten wegzuigen... gewoon weg... men lijf uit en men leven uit... dacht je?? vergeet het maar... nooit, maar dan ook nooit zal mm uit men leven zijn... niet zolang ik leef... ik neem hem mee in men hart... tot ik hem kan zeggen dat ik spijt heb... spijt dat ik hem geen leven heb gegeven, spijt dat ik zo een laffe hond ben... en dat ik mss eindelijk het gevoel mag ervaren dat het wel ok is...
25 feb 2009 - bewerkt op 25 feb 2009
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 dec 2019 Ik ( 1 )
- O 05 dec 2019 Rehab ( 3 )
- O 28 feb 2018 19/9/2003 ( 8 )
- O 28 feb 2018 Mm ( 3 )
- O 28 okt 2015 my Lily ( 5 )
- O 24 jun 2015 waar ben je?? ( 1 )
- O 19 jun 2015 vanaf morgen? ( 3 )
- O 19 jun 2015 Ik voel jou ( 2 )
- O 18 jun 2015 wie oh wie ( 2 )
- O 16 aug 2012 babybezoek
- O 06 feb 2012 zonder stem... ( 2 )
- O 06 feb 2012 weg... ( 1 )
- O 03 feb 2012 koffie en sigareten, sex en slechte whisky ( 1 )
- O 02 feb 2012 dag zoveel
- O 30 jan 2012 loom