Het kind in mij.

En ja hoor: ik was haar bijna vergeten, kwijtgeraakt en dacht dat ik haar nooit meer terug zou vinden.

Ze is er weer!

In zeer extreme mate wordt mijn lichaam weer beheerst door de meest hypere, kinderlijke en vooral overdrevene persoonlijkheid die je in mij zal kunnen vinden. Wees voorbereid, ik zeg het je maar een keer.

Ik trip op en neer op mijn stoel, op tengo la camisa negra, en houd van mezelf. Ik houd zo veel van mezelf dat ik er wel eens aan ga twijfelen of er ooit iemand op de wereld zoveel van mij gehouden heeft als ik op het moment van mezelf houd. Ik vind mezelf leuk, grappig, etc. Daarnaast vind ik mezelf egoïstisch, mede vanwege het voorgaande. Ik zou mezelf wel willen omhelzen, met mezelf door de kamer dansen en in duet tengo la camisa negra schreeuwen, zodat de hele buurt het kan horen.

En ja hoor: hij was er weer gisteren, net als elke week. Gisteren had ik weer hetzelfde gevoel als ooit ergens in een ver verleden. Toen ik er nog blij van werd en dromend naar huis fietste. En dat deed ik: dromend naar huis fietsen. Ik ging zelfs zo vroeg naar huis omdat ik er niet op kon wachten: die 10 minuten waarin ik wegdwaalde naar een wereld die er nooit zal zijn. Die tien minuten die het kind in mij wakker sloegen tot ik ervan in slaap viel - een heerlijke slaap moet ik zeggen.

De mevrouwen in de bibliotheek vind ik aardig. Chantal vind ik aardig. Wendy vind ik aardig. Annelies vind ik aardig. Papa en mama vind ik aardig. Julia vind ik nog aardiger dan altijd. Zelfs Hannah vind ik aardig, en zelfs Wendy (de humorloze) vind ik grappig. Grunberg heeft me geïnspireerd het totaal tegenovergestelde te gaan denken. De mens is helemaal niet zo verdorven. De mens is leuk.

De wereld is leuk.
Ik ben leuk.

Amen.
15 sep 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Jeananas
Jeananas, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende