Het kleine meisje
Daar sta je dan
naast mij
in mij
hoe lang is het geleden dat we samen waren
zo gedreven om
het nu , nu het verleden
los te laten en te vergeten
en weg te gaan
zoveel tranen als stromend water
zijn functie verloren
terwijl t zachtjes naar beneden glijd over je gezicht
waar het zicht op de toekomst je van het heden, nu het verleden, heeft afgeleid..
weet je nog hoe we keken naar sterren en naar zee
hoe we samen dachten en door elke traan heen lachte omdat de toekomst zo veelbelovend zou kunnen zijn
hoe we de circkel zoude doorbreken om elke moeder en dochter te geven wat wij ook zo snel zoude beleven na het besluit om weg te gaan
maar het wachten duurde te lang de tijd tikte te langzaam voorbij toen raakte ik onze dromen kwijt
en jij daarbij mij
Nu heb, jij ,het kleine meisje eindelijk weer naar mij terug weten te rennen
en daar sta ik dan met heel veel moeilijks te bekennen
over die dingen die wij nooit zoude doen en die ik toch heb gedaan..
omdat ik eigenlijk diep van binnen er helemaal niet alleen voor wou staan.
en omdat de geen waarvoor ik de cirkel wou verbreken mij heeft doen denken dat het te zwaar is
en een straf om alleen te kiezen en alleen te leven.
Nu houd ik je hand vast en laat ik je nooit meer gaan en voelt het oppeens anders
omdat we er samen alleen voor staan.
En de keuzes die we maken zullen voor ons uitwijzen dat wij het samen, en dus alleen, het alleen nog maar beter kunnen krijgen
naast mij
in mij
hoe lang is het geleden dat we samen waren
zo gedreven om
het nu , nu het verleden
los te laten en te vergeten
en weg te gaan
zoveel tranen als stromend water
zijn functie verloren
terwijl t zachtjes naar beneden glijd over je gezicht
waar het zicht op de toekomst je van het heden, nu het verleden, heeft afgeleid..
weet je nog hoe we keken naar sterren en naar zee
hoe we samen dachten en door elke traan heen lachte omdat de toekomst zo veelbelovend zou kunnen zijn
hoe we de circkel zoude doorbreken om elke moeder en dochter te geven wat wij ook zo snel zoude beleven na het besluit om weg te gaan
maar het wachten duurde te lang de tijd tikte te langzaam voorbij toen raakte ik onze dromen kwijt
en jij daarbij mij
Nu heb, jij ,het kleine meisje eindelijk weer naar mij terug weten te rennen
en daar sta ik dan met heel veel moeilijks te bekennen
over die dingen die wij nooit zoude doen en die ik toch heb gedaan..
omdat ik eigenlijk diep van binnen er helemaal niet alleen voor wou staan.
en omdat de geen waarvoor ik de cirkel wou verbreken mij heeft doen denken dat het te zwaar is
en een straf om alleen te kiezen en alleen te leven.
Nu houd ik je hand vast en laat ik je nooit meer gaan en voelt het oppeens anders
omdat we er samen alleen voor staan.
En de keuzes die we maken zullen voor ons uitwijzen dat wij het samen, en dus alleen, het alleen nog maar beter kunnen krijgen
07 sep 2006
- meld ongepast verhaal
-
puyi
donderdag 07 september 2006 13:41
wat een ontzettend mooi gedicht zeg!!!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 sep 2006 Het kleine meisje ( 1 )
- O 04 aug 2006 Kan jij mij pijn doen zoals hij dat deed ( 1 )
- O 03 aug 2006 twijfel
- O 22 jul 2006 vlinders vangen
- O 22 jul 2006 ogen dicht en omdraaien ( 1 )
- O 10 jul 2005 net terug van Lenny Kravitz
- O 08 jul 2005 Wat is het IQ van het personeel van Schiphol? ( 3 )
- O 03 jul 2005 Soort zoekt soort ( 2 )
- O 02 jul 2005 Van chocola wordt je niet dik! ;) ( 2 )
- O 07 nov 2004 Good and Bad ( 1 )
- O 18 mei 2004 houden mensen wel van elkaar ?
- O 29 apr 2004 heb ik dan niks geleerd
- O 05 dec 2003 bij vincent
- O 15 nov 2003 ((,..//*^)) ( 1 )
- O 12 okt 2003 waar ben je nou? ( 1 )