Het komt morgen wel

Lief dagboek,

Het is voorbij. Eindelijk. En dan eigenlijk nog niet helemaal, maar wel even.

Na weer een nacht in de universitaire biblotheek te hebben doorgebracht en mezelf met een groot gebrek aan slaap door een half succesvol tentamen te hebben geworsteld heb ik er weer twee dagen tussen. Twee dagen tot de laatste en dan niet meer, voorlopig niet meer.

Het is alsof er even een last van mijn schouders valt, mijn hoofd een lenteschoonmaak gehad heeft en ik weer kan ademhalen. Het duurt niet lang. Het is alweer voorbij en ik kan niet wachten tot het volgende moment van verlichting. Ik heb al weer bedacht welke verplichtingen er allemaal op de planning staan voor de komende twee dagen en de dag daarna en het weekend. Eigenlijk ben ik nooit vrij. Soms zie ik zelfs op tegen dingen die ik leuk zou moeten vinden, omdat ze tijd onttrekken die ik had moeten besteden aan deadlines en dingen die ik minder leuk vind. Ik hoop dat dit dagboek helpt. Helpt om de dingen in mijn hoofd op een rijtje te zetten en helpt me te realiseren dat de wereld niet in elkaar stort als ik eens in tijdnood kom, als dingen niet gaan zoals ik gepland had, als iemand twee dagen niet op een berichtje gereageerd heeft. Er is niet veel aan de hand, maar in dit stadium lijkt elke kleine tegenslag een handgreep te zijn om me verder aan omlaag te trekken. Adem, relax en geef jezelf genoeg rust.

Eén van de dingen die ik bedacht heb om me beter te voelen is me kleden, zodat ik me mooi voel. Dan bedoel ik niet dat ik elke ochtend naar college in een naveltruitje op palen van 10cm naar college ga, maar wel dat ik wat meer ga proberen mezelf te verzorgen, ook op dagen die eigenlijk geen speciale gelegenheid zijn. Uiteindelijk is een joggingbroek aantrekken net zo veel werk als een spijkerbroek met een leuk truitje toch? En over twee weken een grote shopsessie met een vriendinnetje, daar kijk ik naar uit. Een mooie manier om dit voornemen aan te houden. Want wanneer begin ik dan, vast niet vandaag en vast niet morgen, want uitstellen is mijn talent en ik heb nog een excuus deze week: tentamens. Maar maandag. Maandag ga ik weer voor mezelf zorgen. En als je merkt dat ik dat niet doe, sla me dan even voor mijn hoofd met mijn eigen woorden wil je?

Vanavond word ik dronken, vanavond vergeet ik alles en vanavond voel ik me goed. Morgen gaan we weer vechten. De rest komt later wel, zolang er na elke morgen, weer een nieuwe morgen is.

Liefs,

Marit