in mijn slapeloze uren lees ik hier dagboekverhalen, en verwonder me dat er mensen zijn die nog steeds aan de ''zelf liefde chalange'' succesvol meedoen...
ik dacht omdat ik al een lange tijd depresief ben, om er ook maar aan mee te doen, maar kwam alleen met negatieve verhalen... ik kwelde me eindeloos door naar een wit scherm te kijken, en te malen om iets positiefs over mij neer te zetten...
maar ik weet echt niets om op te schrijven... het betekent niet dat ik alleen maar slecht ben, ik moet gewoon wat dieper graven in mezelf...
Beste TeaRat, ik schrik een beetje van dit bericht. Ik reageerde wellicht niet vaak, maar las eigenlijk altijd je verhalen. Niet alleen omdat je een geweldige manier van schrijven hebt. Je kijkt ook op een geweldige manier tegen de dingen des levens aan.
Al jou verhalen zijn altijd vol passie geschreven. Je liefde voor je museum, je schilderijen, je verhalen over je omgeving. De vele markten die je bezoekt en natuurlijk je vriendin. Al je verhalen zijn altijd vol passie en liefde geschreven.
Uit je verhalen komt duidelijk naar voren dat je hart op de goede plaats zit en je als persoon zeker iets toevoegt aan de mensheid. Er is dus zeker heel wat positiefs over jou te zeggen.
Hopelijk kun je dit snel ook weer van jezelf zien.