het lukt me niet meer.

ik wil weg.
niks lukt me, en ik voel dat ik weer in die spiraal van depressiviteit terechtkom.
ik ga niet naar school, en ik wil wel, heel graag
maar 's avonds ben ik niet moe, en als ik uiteindelijk moe genoeg ben,
ben ik al meer dan een uur aan het piekeren over alles dat misgaat.
de laatste tijd huil ik mezelf in slaap, als ik al kan slapen
en in de ochtend, wanneer ik over een uur me bed uit zou moeten,
val ik in slaap, uitgeput.

en daar heb je het, ik slaap door m'n wekkers heen,
als m'n pa me belt dan ''slaapwandel'' ik aan de telefoon
ik lig in coma, slaap dan tot 's avonds door.
en dan wordt ik wakker, 'kut, het is weer zo ver'
en dan ben ik zo kwaad op mezelf, dat het de rest van m'n dag verpest
ik kan geen hele dag school missen, opnieuw, en 's avonds weggaan en doen alsof alles oké is
hangen bij m'n vriend, en vrienden, nee dat lukt me niet
ik móet naar school en ik heb alles geprobeerd
en ik zou nu bij m'n vriend kunnen zitten maar ik heb hem afgebeld
ik weet niet wat ik nog moet doen, om m'n schema op school in te halen

ik heb dit al eens eerder meegemaakt, en dat heeft toen 10 tot 11 maanden zo geduurd
ik wil het voorkomen om naar school te gaan, maar het lukt me gewoon niet
en nu heb ik zulke erge ruzie met m'n pa, dat ie geweldadig werd en m'n deur eruit heeft gesloopt

hoe kan ik nou een toevoeging zijn aan iemand leven als ik met alles faal.

en ik heb honger maar ik lijd liever honger dan dat ik naar beneden ga voor iets te eten.