Na al die tijd van slechte gewoontes heb ik een wanhopige poging gedaan tot God om steun; ik bid amper, alleen bij dingen waar ik echt bang van ben dat het me niet meer lukt, zoals nu dus.
Sinds ik van school af ben werk ik ver onder mijn niveau, werk en slaap ik nog steeds in een innie minnie studentenkamertje en doe ik alles wat niet mag onderhand, zoals drinken of roken. Ik wil dit eigenlijk niet, maar ik begin, nee ik ben al in een sleur te recht gekomen en het is moeilijk mezelf hieruit te trekken.
Over een kwartier (het is nu 05.00) moet ik naar mijn werk om te zorgen dat alles op tijd open is, ik heb net een uurtje slaap achter de rug.
Zo kan het toch niet langer, lang leve de lol en vergooi mn leven nog maar wat meer?
Ik ben altijd iemand geweest met vele dromen, waarvan ik altijd wist dat ik ze kon bereiken, nu geloof ik dat bijna niet meer en ik vind de persoon die ik nu dan ook ben, niet meer zo leuk.
Het gaat zwaar worden, je leven omgooien gaat met 2 stappen terug en 1 vooruit, maar ik zal er komen en hopelijk hier alles kwijt typen als het even niet mee zit of als het juist heel goed gaat! Ik wil in mezelf en in mijn dromen terug gaan geloven, en alles wat ik nog wil doen ook echt doen.
Lena