het spijt me.. jou ook?

Mijn vriend heeft dit gelezen.


Ja, ik was ook zo slim om vanaf zijn computer hier dingen neer te zetten, ik had natuurlijk nooit meer aan die knop 'geschiedenis' gedacht. Godverdomme.

Nou staan hier niet zo heel veel boeiende dingen op over mij en over hem, maar het is allemaal wel goed klote. Ik heb zitten nadenken en besloten dat ik hier wat over schrijf op deze site. En deze keer is het niet erg als hij het ook leest, misschien snapt hij dan beter wat ik voel. Bovendien is dit (in ieder geval voorlopig) de laatste keer dat ik hier onder deze naam schrijf.

Gisteravond stuurde hij me een berichtje. Dat hij per toeval (via die beruchte geschiedenisknop dus) op deze site was gekomen. En dat hij alles had gelezen. Hij was gewoon té nieuwsgierig. Gelukkig was hij wel zo eerlijk meteen te zeggen dat hij het gedaan had.

De teksten hier waren helemaal niet bedoeld voor hem om te lezen. Maar hij weet nu wel hoe ik (soms) over sommige dingen denk/dacht. Hij vindt dat als ik ergens mee zit, dat ik het dan met hem moet bespreken, in plaats van mijn gevoelens 'op te kroppen'. Maar dagboekschrijven is toch iets anders dan opkroppen? Hij zei ook dat een relatie meer is dan elkaar af en toe zien, ouwehoeren en knuffelen. Dat je met elkaar moet kunnen praten als er iets is. Elkaar leren kennen, ontdekken, open zijn, geheimen delen.... en daar heeft hij wel gelijk in denk ik.

MAAR DAT GEEFT HEM NOG NIET HET RECHT MIJN DAGBOEK TE LEZEN!!!!!

Waarom neem ik dan toch weer de rol van schuldige op me? Schuldig omdat ik niet 100% open tegen hem ben geweest? Zulke schokkende dingen waren het nou ok weer niet, en ze houden me verder ook niet echt bezig ofzo. Al kan ik ook wel begrijpen dat ze voor hem wel hard aan kwamen. Maar dan nog is hij degene met schuld toch? Of is het sowieso verkeerd om in zulke termen te denken?

Hoe kon ik ooit denken dat een online dagboek veilig is? En als hij echt zo nieuwsgierig wordt als hij een dagboek vindt, hoe kan ik dan ooit zeker weten dat hij mijn echte thuis niet lezen zal, ook al zegt hij dat hij dat nooit zal doen?

Elke keer als het tussen ons beter gaat, komt er weer wat tussen. Hoe lang gaat dat nog door? Het enige wat ik wil, is samen gelukkig zijn!

Ach, wat zeur ik over vertrouwen. Ik was toch altijd degene die misbruik van zijn vertrouwen maakte? Maar ik heb van mijn fouten geleerd. Een dagboek bijhouden is slecht voor je relatie. Maar is het niet noodzakelijk voor je persoonlijke ontwikkeling? Ik wil hem helemaal niet kwijt!! En ik heb juist het gevoel dat ik, zij het moeizaam, vrijwel over alles met hem kan praten. De dingen die hier staan zijn dingen die ik gewoon even kwijt moest, die verder voor mij no big deal waren, maar die hem wel veel pijn konden doen (en nu dus ook hebben gedaan). Dingen die ik hier schrijf sluit ik af, laat ik achter me.... maar nu wordt alles weer naar boven gehaald.

Ik ben bang dat ik hem kwijt raak. En dat is dan mijn eigen schuld. Ik heb tenslotte allemaal 'geheimpjes' gecreëerd. En dat maakt hem onzeker.

Verdomme.
Kutzooi.


Nouja, nu snappen jullie het wel als ik hier een tijdje niet kom.
Wish me luck.

Dag.

Rex.